εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης
Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Σεπτέμβριος 2015, αρ.φ. 170)
Ευαγγέλιο Κυριακής Ε΄ Λουκά (Λουκ. ιστ΄ 19-31)
Πολύ επίκαιρο είναι το σημερινό Ευαγγέλιο, σε μια εποχή που ακόμα και στο πιο μικρό χωριό που έχουν εκεί τα ζώα και τα εκτρέφουν και τις κότες τους, συζητούν για την οικονομική κρίση και το χρηματιστήριο!
Πήγαινα από το σπίτι μου εκεί κοντά κάπου. Μια γιαγιά που έτρεμε με το μπαστουνάκι και δεν μπορούσε να κατεβεί το ένα σκαλί που είχε η αυλή της, λέει:
«Αχ! τι πάθαμε!» ,
«Τι πάθαμε γιαγιά;» τη ρωτώ.
«Ανέβηκαν τα σπρεντς πάτερ μου, αλλοίμονό μας!»
Στο σημερινό Ευαγγέλιο, πεθαίνει ο πτωχός Λάζαρος, που δεν είχε ούτε να συντηρήσει απλά το σώμα του με λίγο τροφή. Ζητούσε από τα ψίχουλα που έπεφταν από τον πλούσιο που έτρωγε στην αυλή του. Σάλιωνε το δαχτυλάκι του και μάζευε τα ψιχουλάκια που έπεφταν και επειδή το σώμα του με τις κακουχίες που είχε ήταν γεμάτο πληγές, πήγαιναν τα σκυλιά του πλουσίου και του έγλυφαν τις πληγές. Τελικά πέθανε! Άγγελοι παρέλαβαν την ψυχή του, ενώ το σώμα δεν γνωρίζουμε τι απόγινε!
Ο πλούσιος είχε όλα τα αγαθά. Στις ημέρες μας θα είχε τις μετοχές του στο χρηματιστήριο, θα είχε τις μεγάλες και πολλές καταθέσεις στις τράπεζες. Θα είχε εργοστάσια και μεγάλη ζωή. Ενώ αυτός περνούσε τόσο καλά και ήταν τόσο περιβόητος, μέχρι σήμερα, δύο χιλιάδες χρόνια, τον Λάζαρο θυμόμαστε! Τον φτωχό που του έγλειφαν τις πληγές τα σκυλιά! Τον πλούσιο, λες και χάθηκαν οι μετοχές του! Λες και έπεσε το χρηματιστήριο κι εξαφανίστηκε το βιός του. Πέθανε, ετάφη και λησμονήθηκε.
Και εμείς, σαν τον πλούσιο, το ίδιο καταντήσαμε. Από την μία έχουμε το διάβολο που μας έχει δέσει χειροπόδαρα και είμαστε μέσα την αμαρτία. Πορνεία, μοιχεία, ειδωλολατρία, φιλαργυρία, έριδες! Τα δικαστήρια είναι γεμάτα! Τα διαζύγια έχουν φτάσει πλέον στο μισό των γάμων! Και μεγαλώνουν παιδιά χωρίς γονείς, από χωρισμένες οικογένειες· και βγαίνουν τραυματισμένα τα παιδιά μας. Η ευκολία που θέλει στη ζωή του ο παντρεμένος δεν του επιτρέπει να σηκώσει κανένα βάρος, κανένα σταυρό. Έχουμε φτάσει σήμερα, όχι το Λάζαρο να μη δίνουμε σημασία, αλλά και ποιος μένει στη διπλανή τη πόρτα δεν γνωρίζουμε! Σήμερα μπαίνουμε στο ασανσέρ της ίδιας οικοδομής και αισθανόμαστε άβολα γιατί δε γνωρίζουμε το όνομα του γείτονα που είναι μαζί μας. Δεν μπορούμε να τον ρωτήσουμε «τι κάνεις Γιώργο, τι κάνει η οικογένειά σου, τι κάνουν τα παιδιά σου;». Δεν ξέρουμε πως τον λένε, αν έχει οικογένεια, αν έχει παιδιά. Έτσι έχουμε καταντήσει!
Σε έναν κόσμο που μας πανικοβάλει, σε έναν διάβολο που μας έχει δέσει την ψυχή και την έχει υποδουλώσει, το πνεύμα μας είναι χαντακωμένο. Η σκοτεινιά στο πνεύμα είναι άλλο πράγμα. Δε βλέπουμε στην ευθεία το φως του Χριστού, αλλά βλέπουμε οτιδήποτε άλλα φώτα αναμμένα στους δρόμους. Και όπως τα χαζοκούνουπα παρασυρόμαστε και πάμε και πεθαίνουμε πνευματικά στην αμαρτία. Στο φώς που δίνει ο διάβολος, ψυχικά και σωματικά υποδουλωμένοι.
Ποιός μπορεί να μας ελευθερώσει; Σε ποιον να αφήσουμε την ελπίδα μας; Ποιον να εμπιστευτούμε; Άνθρωπο να εμπιστευτούμε ή να εμπιστευτούμε τον Χριστό, την πηγή της Ζωής και της Ανάστασης, την πηγή της Αλήθειας, τη μόνη Αλήθεια. Και να παρακαλέσουμε να διορθώσει τον νου, να φωτίσει την ψυχή μας, να ελευθερώσει το σώμα μας από τις αμαρτωλές οδούς στις οποίες πορεύεται.
Μακάρι ο Θεός να μας αξιώσει σαν τον φτωχό και ασήμαντο Λάζαρο, να βρεθούμε και εμείς μια μέρα στην αγκάλη Του, στην αγκάλη του Αβραάμ, όπως βρέθηκε εκείνος και να έχουμε Φύλακα Άγγελο στη ζωή μας που θα μας συντροφεύει στην πορεία μας για την άλλη τη ζωή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.