Ugly era ή αλλιώς 21ος αιώνας

ΜΑΝΩΛΗΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ

Η σημερινή εποχή μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως η «εποχή της μοναξιάς και της ασχήμιας». Η μοναξιά και η ασχήμια είναι τα πιο έντονα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που μπορούν να αποδοθούν στον άνθρωπο του 21ου αιώνα, προκειμένου να αποτυπώσουν με μεγάλη ακρίβεια τον πολιτισμό και τον τρόπο της ζωής του σε αυτήν την συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Ο 21ος αιώνας παρουσιάζει μια περίεργη αντίφαση: ενώ θεωρητικά είναι ιδιαίτερα προηγμένος τεχνολογικά, εν τούτοις οι άνθρωποί του βρίσκονται σε απίστευτα πρωτόγονη κατάσταση. Ο σημερινός άνθρωπος δεν διαφέρει σε τίποτε –ακόμα και εμφανισιακά– από τους ανθρώπους των σπηλαίων που κατοίκησαν κάποιες περιοχές της γης πριν από τον κατακλυσμό του Νώε.

Όπως σήμερα, έτσι και λίγο πριν από τον κατακλυσμό οι άνθρωποι είχαν σημειώσει σημαντική τεχνολογική πρόοδο. Ο πολιτισμός τους, όμως, «κατασκεύαζε» ανθρώπους που δεν μπορούσαν να ζήσουν αρμονικά μεταξύ τους, αλλά προτιμούσαν την μοναξιά και την απομόνωση.

Το ίδιο συμβαίνει και στις μέρες μας όπου οι άνθρωποι ζουν στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο στις πολυκατοικίες και στις πολύβουες πόλεις, όντας όμως πλήρως απομονωμένοι και αποξενωμένοι ο ένας από τον άλλο. Η έλλειψη της κοινωνικής παιδείας έχει κρυφτεί πίσω από τα λεγόμενα “social media” που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια τόσο πρωτόγονη μορφή επικοινωνίας, με γλωσσικές συντμήσεις και εκφράσεις που κάνουν τα ινδιάνικα «ουγκ» να ακούγονται ως φλυαρία και ακατάσχετη πολυλογία.

Η έλλειψη της επιθυμίας για επικοινωνία και συναναστροφή μεταξύ των ανθρώπων έφερε και το μεγάλο έλλειμμα που παρατηρούμε σήμερα στις τέχνες. Η τέχνη δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διάθεση του ανθρώπου να μοιραστεί με άλλους κάποιες σκέψεις, κάποια συναισθήματα, κάτι από την ζωή του. Αυτή η επιθυμία να μοιραστεί την ζωή του με τους συνανθρώπους του οδηγεί αυτόν που έχει το συγγραφικό ταλέντο στο να γράψει τα διηγήματά του, τον ποιητή στο να εμπνευστεί τα ποιήματά του, τον μουσικό στο να συνθέσει τις μουσικές δημιουργίες του, τον ζωγράφο στο να ζωγραφίσει με χρώματα τους πίνακές του, τον γλύπτη στο να δώσει ζωή στο άψυχο μάρμαρο και ούτω καθεξής.

Σήμερα ο άνθρωπος θέλει να ακούει μουσική μόνος του και γι’ αυτό φοράει τα ακουστικά του και κλείνεται στον μικρόκοσμό του. Δεν θέλει να διαβάσει λογοτεχνία ή ποίηση, αλλά ούτε καν εφημερίδα ή περιοδικό και αρκείται σε ολιγόλεπτα videos που βρίσκονται ατάκτως ειρημένα στο internet όπου περιορίζεται ολόκληρος ο κόσμος του. Η τέχνη του 21ου αιώνα δεν υπάρχει! Δεν υπάρχει λογοτεχνία, ποίηση, μουσική, ζωγραφική, αλλά την θέση τους έχουν πάρει τα posts, οι selfies, τα likes, τα tweets, το chat, τα tatoos που μοιάζουν σαν μια ανεξίτηλη βρώμα πάνω στα ανθρώπινα σώματα, οι άνδρες με περίεργες γενειάδες που τους κάνουν αποκρουστικούς (ενώ –σύμφωνα με τα γνωστά κόλπα του διαβόλου– οι αγιογραφικές γενειάδες των κληρικών μας έχουν αντικατασταθεί με επιτηδευμένο ξύρισμα!) και τα χιλιοτρυπημένα κορμιά των γυναικών.

Οι άνθρωποι, επηρεασμένοι από το Δυτικό φρόνημα, πιστέψαμε πως ο Θεός και οι οδηγίες του ήταν η αιτία που δεν προοδεύαμε και δεν αναπτυσσόμασταν επιστημονικά και τεχνολογικά. Έτσι, λοιπόν, τον διώξαμε από την ζωή μας και “προοδεύσαμε” καταλήγοντας, εκ νέου, στα σπήλαια που, όμως, διαθέτουν wifi. Διώξαμε από την ζωή μας τον Δημιουργό της ομορφιάς και τον αντικαταστήσαμε με την ασχημοσύνη της απελπισμένης μας ψυχής.

Ο Γερμανοεβραϊκής καταγωγής αμφιλεγόμενος επιστήμονας Albert Einstein –προσωπικά έχω μεγάλες αμφιβολίες για το αν ήταν ο επιστήμονας του βεληνεκούς που παρουσιάζει η Δύση ή αν απλά πρόκειται για ακόμα ένα “προϊόν” marketing της εποχής του– είχε κάνει μια σωστή διαπίστωση γνωρίζοντας πολύ καλά τις συνέπειες που θα είχε η διάσπαση του ατόμου στην οποία είχε συμμετοχή: «Δεν ξέρω με τι όπλα θα γίνει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά ο Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει με ξύλα και πέτρες».

Φρικτή διαπίστωση, αλλά εντελώς αληθινή. Ο σημερινός πολιτισμός μας οδηγεί στον πλήρη αφανισμό και, ίσως, λυτρωτικά στην επιστροφή μας στην συναίσθηση και στον Δημιουργό μας. Πρέπει, όμως, να φθάσουμε να καταστραφούμε για να συνειδητοποιήσουμε το αυτονόητο που κρύβει το αδιέξοδο της εποχής μας;

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία» του Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών.

ΠΗΓΗ    http://voloudakis.blogspot.gr/