Ένας συγγραφέας, σε κάποια επίσκεψη του στον Πανάγιο Τάφο στα ' Ιεροσόλυμα, γνώρισε έναν Αγιοταφίτη μοναχό. Ό μονάχός λοιπόν αυτός αναφερόμενος στους γονείς του είπε τα έξης:
Ό πατέρας μου ήταν φτωχός, αλλά πολύ ευσεβής. Όταν επρόκειτο να γίνει Λειτουργία, περίμενε τον παπα στην πόρτα της 'Εκκλησίας. 'Ενώ ή μητέρα μου δεν ήταν ασεβής, σπανίως όμως έκκλησιάζετο.
Προτιμούσε την Κυριακή να καθήση στο σπίτι, να μαγειρέψη για την οικογένεια, να κάνη τις δουλειές του σπιτιού, παρά να πηγαίνη στην Εκκλησία.
Όταν εκοιμήθησαν οι δυο γονείς μου, είδα, λέγει ο μοναχός, και τους δύο στον ύπνο μου· και ο μεν πατέρας μου βρισκόταν σ' ένα ωραιότατο, πανευφρόσυνο περιβόλι κι εκεί απελάμβανε την ευτυχία του Παραδείσου, ή δε μητέρα μου με μεγάλο πόνο μου έλεγε: Δός μου, παιδάκι μου, κι έμενα, να φάω λίγο από το πιάτο σου! Πεινώ!"
Την άλλη ήμερα, όταν ξύπνησα, σκέφθηκα: Αφού είναι πεθαμένη ή μητέρα μου, τι είδους φαγητό μπορεί να επιθυμεί; Ασφαλώς, έχει ανάγκη από πνευματική τροφή.
Χωρίς κανένα δισταγμό πήγα στην Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα και έδωσα τα απαραίτητα, με την παράκληση να κάνουν ένα Σαρανταλείτουργο στο όνομα της μητέρας μου, με σκοπό να την ύψωση λιγάκι ο Θεός, για να Είναι μαζί με τον πατέρα μου, να χαίρονται και να συνευφραίνωνται στο κάλλος του Παραδείσου.
Πριν όμως τελείωση το Σαρανταλείτουργο, στη μέση περίπου, είδα στον ύπνο μου τον πατέρα μου να μου λέγει με σκυθρωπό ύφος:
— Γιατί μου αφήρεσες την μερίδα μου;
Σάς βεβαιώ, είπε ο μοναχός, ότι "κοκκάλωσα"! Δεν ήξερα τι να απαντήσω!
Την άλλη ήμερα παρήγγειλα να προστεθεί αμέσως και το όνομα του πατέρα μου στο Σα ράντα λειτουργό και μόλις τελείωσε έκανα κι ένα δεύτερο και για τους δυο γονείς μου. Κατόπιν τους ξαναείδα να είναι αναπαυμένοι και ευχαριστημένο ι, χωρίς πλέον να μου παραπονούνται.
Έκτοτε, πέρασαν πάρα πολλά χρόνια, περισσότερα από είκοσι, κάνω συνέχεια Μνημόσυνα υπέρ αυτών και κάθε χρόνο από ένα Σαράντα λειτουργό, για να έχουν περισσότερη ανάπαυση εν Κυρίω.
ΒΙΒΛ. ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Προτιμούσε την Κυριακή να καθήση στο σπίτι, να μαγειρέψη για την οικογένεια, να κάνη τις δουλειές του σπιτιού, παρά να πηγαίνη στην Εκκλησία.
Όταν εκοιμήθησαν οι δυο γονείς μου, είδα, λέγει ο μοναχός, και τους δύο στον ύπνο μου· και ο μεν πατέρας μου βρισκόταν σ' ένα ωραιότατο, πανευφρόσυνο περιβόλι κι εκεί απελάμβανε την ευτυχία του Παραδείσου, ή δε μητέρα μου με μεγάλο πόνο μου έλεγε: Δός μου, παιδάκι μου, κι έμενα, να φάω λίγο από το πιάτο σου! Πεινώ!"
Την άλλη ήμερα, όταν ξύπνησα, σκέφθηκα: Αφού είναι πεθαμένη ή μητέρα μου, τι είδους φαγητό μπορεί να επιθυμεί; Ασφαλώς, έχει ανάγκη από πνευματική τροφή.
Χωρίς κανένα δισταγμό πήγα στην Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα και έδωσα τα απαραίτητα, με την παράκληση να κάνουν ένα Σαρανταλείτουργο στο όνομα της μητέρας μου, με σκοπό να την ύψωση λιγάκι ο Θεός, για να Είναι μαζί με τον πατέρα μου, να χαίρονται και να συνευφραίνωνται στο κάλλος του Παραδείσου.
Πριν όμως τελείωση το Σαρανταλείτουργο, στη μέση περίπου, είδα στον ύπνο μου τον πατέρα μου να μου λέγει με σκυθρωπό ύφος:
— Γιατί μου αφήρεσες την μερίδα μου;
Σάς βεβαιώ, είπε ο μοναχός, ότι "κοκκάλωσα"! Δεν ήξερα τι να απαντήσω!
Την άλλη ήμερα παρήγγειλα να προστεθεί αμέσως και το όνομα του πατέρα μου στο Σα ράντα λειτουργό και μόλις τελείωσε έκανα κι ένα δεύτερο και για τους δυο γονείς μου. Κατόπιν τους ξαναείδα να είναι αναπαυμένοι και ευχαριστημένο ι, χωρίς πλέον να μου παραπονούνται.
Έκτοτε, πέρασαν πάρα πολλά χρόνια, περισσότερα από είκοσι, κάνω συνέχεια Μνημόσυνα υπέρ αυτών και κάθε χρόνο από ένα Σαράντα λειτουργό, για να έχουν περισσότερη ανάπαυση εν Κυρίω.
ΒΙΒΛ. ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.