Από το άλλο μέρος αρχίζει να περνά την εφηβική κρίση του. Θέλει βοήθεια. Και κυρίως σ’ ένα σημείο πολλή βοήθεια. Στο σημείο της ηθικής καθαρότητας. «Διαμαρτύρομαι», έγραφε ένας νέος, «εναντίον των παιδαγωγών, των γονέων, των διδασκάλων, γιατί μας αφήνουν αβοήθητους. Έπρεπε και να γνωρίζουν ότι ο νέος είναι δυνατόν να λερωθεί και να μολυνθεί ηθικά».
Τι θα κάνουν οι γονείς; Α) Να μη πιστεύουν ότι το δικό τους παιδί είναι τελείως αθώο. Σήμερα με την πρόωρη εφηβία των παιδιών, με τη ρυπαρότητα της κοινωνίας, με την πληθώρα των αναγνωσμάτων και των θεαμάτων, σήμερα τα παιδιά γνωρίζουν ενωρίς πολλά πράγματα. Β) Καθήκον των γονέων είναι να τα προφυλάξουν από πτώσεις. Τι θα κάνουν;
2) Θα παρακολουθήσουν τους φίλους τους. Πρόβλημα, λοιπόν, και η φιλία; Ασφαλώς, μάλιστα πάντοτε η ανεύρεση, η εκλογή ενός καλού φίλου ήταν πράγμα δύσκολο. Διότι οι φίλοι, οι αληθινοί και πραγματικοί φίλοι που να τηρούν όλους τους όρους μιάς ανώτερης φιλίας, είναι τόσο λίγοι. Το πράγμα όμως έγινε σήμερα ιδιαίτερα δύσκολο, μάλιστα στις μεγάλες πόλεις. Η συγκέντρωση στα μεγάλα αστικά κέντρα ανθρώπων όχι μόνο διαφόρων κοινωνικών καταστάσεων και μορφώσεως, αλλά και ποικίλων ιδεών και πεποιθήσεων και κοσμοθεωρητικής τοποθέτησης, έκανε το πρόβλημα οξύτερο και δυσχερέστερο. Γι’ αυτό και η απόκτηση φίλου στην εποχή μας, που να αναπαύει τελείως τους γονείς και να είναι ήσυχοι ότι το παιδί τους δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο από την φιλία του αυτή είναι υπόθεση δύσκολη. Ίσως τα όσα έχουν λεχθεί να βοηθήσουν τους ενδιαφερομένους γονείς και νέους, στην ορθή αντιμετώπιση του σοβαρότατου αυτού προβλήματος.
Πηγή: «Το Μυστήριο του Στεφανώματος», Αρχιμ. Καλλιστράτου Λυράκη (+), Αθήνα 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.