Ο Άγιος Πορφύριος, ο Παπισμός και το Άγιον Όρος (Ιερομονάχου Δαμασκηνού)

Ο Άγιος Πορφύριος, ο Παπισμός και το Άγιον Όρος

Του ιερομονάχου Δαμασκηνού, Ι. Κ. Φιλαδέλφου, Άγιον Όρος

Ο γράφων, ως γνωρίζων εκ του σύνεγγυς τον άγιον Πορφύριον, από τα φοιτητικά του χρόνια, κατά την δεκαετίαν του 1960, ότε ούτος ήτο εφημέριος εις την Πολυκλινικήν Αθηνών της οδού Πειραιώς, και διατηρήσας την πνευματικήν επικοινωνίαν, μέχρι της κοιμήσεώς του, βεβαιώνει ότι ο άγιος Πορφύριος δεν συνεφώνει με τας μεταβάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου εις την Ρώμην ούτε με τους διαλόγους, καθ’ ον τρόπον γίνονται. Τούτο μοι ανέφερε από τηλεφώνου, και κατά μήνα Δεκέμβριον του 1987.

Αίφνης κατά την διάρκειαν της νυκτός, κατά τον Δεκέμβριον του 1987, ότε ησχολούμην, με την κατόπιν εντολής της Ι. Κοινότητος, ως Αρχιγραμματεύς, σύνταξιν του σχεδίου της επιστολής, δι’ ης ομοφώνως η Ι. Κοινότης αντέδρασεν εις την Πατριαρχικήν επίσκεψιν εν Ρώμη και τα εκεί γενόμενα εν τω ναώ του Αγίου Πέτρου, ακούω το τηλέφωνον και τον Γέροντα Πορφύριον να ομιλή. «Τι γράφεις, μωρέ;» Γράφω, Γέροντα, την επιστολήν, ην προτίθεται η Ι. Κοινότης να αποστείλη, ως διαμαρτυρίαν, εις τον Παναγιώτατον Πατριάρχην Δημήτριον, δια την επίσκεψίν του εις την Ρώμην.

Και συνεχίζει: «Διάβασε το γράμμα να ακούσω». Ο υποφαινόμενος εις τοιαύτα δύσκολα δογματικά θέματα ποτέ δεν έγραφε προς τον Πατριάρχην, χωρίς να συμβουλευθή το αρχείον, πλούσιον εις τοιαύτα θέματα, της Ιεράς Κοινότητος, ένθα εξεφράζετο το διαχρονικόν φρόνημα του Αγίου Όρους.

Έγραφα λοιπόν: «Πως, Παναγιώτατε, μετέβητε εν τω αμοίρω της Χάριτος Ναώ των απ’ αιώνων αιρετικών; Η Ρώμη δεν έχει την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, ούτε έγκυρα μυστήρια».

Και ο πατήρ Πορφύριος μου απαντά: «Ωραία τα γράφεις. Θα αρέση η επιστολή εις τον Πατριάρχην. Δεν μπορείς να είπης εις τους Παπικούς, ότι έχουν Χάριν και Μυστήρια. Δεν έπρεπε ο Πατριάρχης να μεταβή εις την Ρώμην, διότι αυτοί κερδίζουν, χωρίς να διορθώνωνται και ζημιούται η Ορθοδοξία. Ο Παπισμός είναι μόνον υπερηφάνεια. Η Ορθοδοξία είναι μόνον ταπείνωσις. Έβλεπον με το διορατικόν χάρισμα τον ναόν του αγ. Πέτρου και το Βατικανόν κατέβαλε κάθε προσπάθειαν να εντυπωσιάση με την τελετουργίαν. Ο Πατριάρχης ίστατο σοβαρός και σκεπτικός».

Ταύτα καταθέτω εις την Εκκλησίαν, κατ’ ενώπιον Κυρίου, ότι μου είπε επί λέξει ο άγιος του Θεού και προορατικός προφήτης Πορφύριος. «Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τους σοφούς», ίνα εκφρασθώ κατά τον άγιον Απόστολον Παύλον.

Το φρόνημα λοιπόν του αγίου Πορφυρίου, ταυτίζεται με το Αγιορειτικόν φρόνημα του Αθωνικού μοναχισμού.

Σχετικώς με το ορθόδοξον φρόνημα, ως το μόνον αληθές, εν αντιθέσει με τας πλάνας των θρησκειών, το Ιερόν Ησυχαστήριον της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, εν Μήλεσι, από εικοσαετίας, έχει εκδόσει κασσέταν με την ιδίαν την φωνήν του αγίου Πορφυρίου, δι’ ης στηλιτεύονται αι πλάναι των θρησκειών.

Όμως, όπως διαστρέφουν τον διάλογον του Χριστού με την Σαμαρείτιδα, ως και τους αγίους Πατέρας, διαστρέφουν και παρουσιάζουν και τον Άγιον Πορφύριον, ως δήθεν σύμφωνον με τους διαθρησκειακούς διαλόγους, δια να στηρίξουν τας πλάνας των.

Σχόλιον Ο.Τ.

Οφείλομεν να υπενθυμίσωμεν εις τους αναγνώστας ότι εις το ιστολόγιον amen.gr, του οποίου ο διαχειριστής ετάχθη υπέρ της Συνόδου της Κρήτης με κάθε τίμημα, εδημοσιεύθη την 5ην Μαΐου 2016, δηλ. προ της συγκλήσεως αυτής, κείμενον του κ. Κώστα Νούση επιγραφόμενον «Περί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου – σκέψεις μέσα από την οπτική ενός σύγχρονου αγίου». Εις το άρθρον αυτό ο κ. Νούσης επιχειρεί μεταξύ άλλων να υπερασπιθή την παρουσίαν αιρετικών ως παρατηρητών εις την Σύνοδον της Κρήτης. Δια να το επιτύχη αυτό προσκομίζει από βιβλίον του Αρχιμ. Ανανίου Κουστένη δια τον Άγιον Πορφύριον δύο περιστατικά με μίαν κυρίαν. Εις το πρώτον η κυρία αυτή ελάμβανε μαζί της εις ξεναγήσεις παπικών τουριστών τον Άγιον, ο οποίος όχι μόνον τους ωμιλούσε, αλλά τους προσκαλούσε να κάνουν μαζί προσευχήν! Το δεύτερον περιστατικόν περιγράφεται ως εξής:

«Μία φορά ρώτησε η κυρία αυτή τον Γέροντα, «όταν πηγαίνω, κάνουν λειτουργία αυτοί, είναι Καθολικοί. Και μου δίνουν και μένα όστια, να πάρω. Τι να κάνω;». Σαν να της λένε να μεταλάβει. Και τι απήντησε ο Γέροντας; Κρατηθείτε, να μη πέσετε. «Πάρ’ το, παιδί μου. Ψωμάκι είναι κι αυτό. Δεν είναι τίποτε. Μη τους στενοχωρείς… Είν’ ανάγκη να τονίζουμε τι μας χωρίζει;»».

Εις τα περιστατικά αυτά φαίνεται ως να αντιφάσκη ο Άγιος. Ποία είναι αξιόπιστα; Απεναντίας προς τον κ. Νούσην, που δεν εγνώρισε τον Άγιον, ο π. Δαμασκηνός ήτο πνευματικόν του ανάστημα και έζησε τον Άγιον και γνωρίζει ως αυτόπτης και αυτήκοος πολλά περισσότερα. Τα όσα αναφέρει ο κ. Νούσης είναι από δεύτερον χέρι και χρειάζεται μεγάλη επιφύλαξις, διότι πολλά γράφονται δια τους προσφάτους Αγίους Πορφύριον και Παΐσιον, αλλά δεν απεικονίζουν την πραγματικότητα η δεν αποτυπώνονται ορθώς. Ακόμη όμως και εις την περίπτωσιν όπου δεχθή κανείς ότι τα περιστατικά αυτά είναι ιστορικώς ακριβέστατα δεν είναι απλώς μεμονωμένα, όπου θα ημπορούσε να υποθέση κανείς ότι ήτο ένα σφάλμα -καθώς και οι Άγιοι δεν είναι αλάθητοι-, αλλά κυρίως ότι πρόκειται δια προσωπικάς συμβουλάς του Αγίου, ο οποίος ως πνευματικός της κυρίας εγνώριζε τα μύχια της καρδίας της, και όχι δια γενικόν κανόνα. Παρατηρούμεν ότι η τοποθέτησις του Αγίου Πορφυρίου εις την συνομιλίαν του μετά του π. Δαμασκηνού είναι ξεκάθαρη: Οι Παπικοί δεν έχουν χάριν ούτε μυστήρια και αι μεταβάσεις επισήμων προσώπων πχ. του Πατριάρχου εις Ρώμην ζημιώνουν την Ορθοδοξίαν.

Κατακλείοντες, να αναφέρωμεν ότι εις εκκλησιαστικά ζητήματα το διαχρονικόν φρόνημα του Αγίου Όρους επιτάσσει η Ι. Κοινότης και όλοι οι Αγιορείται να «συμβουλεύωνται το αρχείον», δηλ. τας γνησίας γραπτάς και προφορικάς παρακαταθήκας των παλαιών Αγιορειτών, δια να συστοιχούν τας αντιδράσεις των προς αυτάς, ως έπραξεν ο π. Δαμασκηνός καθώς το επέτασσεν η ευθύνη ως αρχιγραμματεύς της Ι. Κοινότητος.

Ορθόδοξος Τύπος                 ΑΚΤΙΝΕΣ