Ετικέτες

19.4.20

ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Λόγος ΜΕ΄ «Εις το Άγιο Πάσχα» | ΑΒΕΡΩΦ

ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ
Τοῦ ν γίοις Πατρός μν
ωάννου τοῦ Χρυσοστόμου


1. Εναι κατάλληλη στιγμή σήμερα ν᾿ ναφωνήσουμε λοι μες κενο πού επε  μακάριος Δαυΐδ. «Ποιός μπορε νά διηγηθε τή δύναμη το Κυρίου, νά ξυμνήσει λες τίς δόξες του;» (Ψαλμ. 105, 2). Νά λοιπόν φθασε  ποθητή γιά μς καί σωτήρια ορτή,  ναστάσιμη μέρα το Κυρίου μας ησο Χριστο προϋπόθεση τς ερήνης,  φορμή τς συμφιλίωσης,  ξαφάνιση τν πολέμων,  κατάργηση το θανάτου,  ττα το διαβόλου. Σήμερα ο νθρωποι ναμείχθηκαν μέ τούς γγέλους καί ατοί πού χουν σμα προσφέρουν τή δοξολογία τους μαζί μέ τίς σώματες δυνάμεις. Σήμερα καταργεται  ξουσία το διαβόλου, σήμερα λύθηκαν τά δεσμά το θανάτου, ξαφανίσθηκε  νίκη το δη. Σήμερα εναι εκαιρία νά πομε τά προφητικά κενα λόγια. «Πο εναι, θάνατε, τό κεντρί σου; πο εναι, δη,  νίκη σου;» (Α´ Κορ. 15, 55). Σήμερα  Κύριός μας  Χριστός συνέτριψε τίς χάλκινες πύλες καί ξαφάνισε τόν διο τό θάνατο.

Καί γιατί λέγω τόν διο τό θάνατο; λλαξε τό νομά του, γιατί δέ λέγεται πιά θάνατος, λλά κοίμηση καί πνος. Γιατί πρίν πό τόν ρχομό το Χριστο καί τή φροντίδα του γιά τόν νθρωπο μέ τή σταύρωσή Του, ταν φοβερό καί τό διο τό νομα το θανάτου. Γιατί  πρτος νθρωπος, φο δημιουργήθηκε, καταδικαζόταν ν᾿ κούει ατό, σάν μιά κάποια μεγάλη τιμωρία. «Τήν μέρα πού θά φάγεις, θά πεθάνεις πωσδήποτε» (Γέν. 2, 17). Καί  μακάριος ώβ μ᾿ ατό τό νομα τόν νόμασε, λέγοντας. « θάνατος εναι νάπαυση στόν νθρωπο» (ώβ 3, 23). Καί  προφήτης Δαυΐδ λεγε. « θάνατος τν μαρτωλν εναι κακός» (Ψαλμ. 33, 22). Καί νομαζόταν χι μόνο θάνατος  χωρισμός τς ψυχς πό τό σμα, λλά καί δης. κουσε λοιπόν τόν πατριάρχη ακώβ πού λέγει. «Θά κατεβάσετε τά γηρατειά μου μέ λύπη στόν δη» (Γεν. 42, 38). κουσε πάλι τόν προφήτη. «νοιξε πολύ τό στόμα του  δης» (σ. 5, 14). Καί κουσε πάλι λλον προφήτη πού λέγει.«Θά μέ σώσει πό τόν κατώτατο δη» (Ψαλμ. 85 13). Καί σέ πολλά σημεα τς Παλαις Διαθήκης θά βρες νά νομάζεται θάνατος καί δης  ναχώρηση πό τήν παρούσα ζωή. φ᾿ του μως  Χριστός,  Θεός μας, προσφέρθηκε θυσία καί ναστήθηκε, βγαλε πό τή μέση καί ατές τίς νομασίες  φιλάνθρωπος Κύριος καί φερε καινούρια καί παράξενη συμπεριφορά στή ζωή μας. Γιατί ντί γιά θάνατος λέγεται στό ξς κοίμηση καί πνος  ναχώρηση πό τήν παρούσα ζωή.
Καί πό πο εναι φανερό ατό; κουσε τόν διο τό Χριστό πού λέγει. « φίλος μας Λάζαρος χει κοιμηθεμως πηγαίνω νά τόν ξυπνήσω» (ω. 11, 11). πως λοιπόν εναι εκολο σ᾿ μς νά ξυπνήσουμε καί νά σηκώσουμε πάνω κενον πού κοιμται, τσι καί στόν Κύριο λων μας εναι εκολο τό νά ναστήσει νεκρό. Καί πειδή ταν καινούρια καί παράξενα τά λόγια του, οτε ο μαθητές τά κατάλαβαν, σπου συγκαταβαίνοντας στήν δυναμία τους τά επε πιό καθαρά. Καί  διδάσκαλος τς οκουμένης,  μακάριος Παλος, γράφοντας στούς Θεσσαλονικες, λέγει. «Δέ θέλω νά χετε γνοια γιά κείνους πού χουν κοιμηθε, γιά νά μή λυπστε, πως καί ο λλοι πού δέν χουν λπίδα» (Α´ Θεσ. 4, 13). Καί λλο πάλι. «Συνεπς καί κενοι πού κοιμήθηκαν μέ τήν πίστη στό Χριστό, χάθηκαν» (Α´ Κορ. 15, 18). Καί πάλι.«μες ο ζωντανοί, πού πομείναμε στή ζωή, δέ θά προφθάσουμε κείνους πού κοιμήθηκαν» (Α´ Θεσ. 4, 15). Καί λλο πάλι λέγει. «Γιατί ν πιστεύουμε καί τι  ησος πέθανε καί ναστήθηκε, τσι πρέπει νά πιστεύουμε τι  Θεός θά φέρει μαζί του κείνους πού κοιμήθηκαν» (Α´ Θεσ. 4, 14).
2. Εδες τι παντο πό τότε  θάνατος νομάζεται κοίμηση καί πνος; καί τι κενος πού πρίν εχε φοβερό νομα, τώρα γίνεται εκαταφρόνητος μετά τήν νάσταση; Εδες τι εναι λαμπρό τό τρόπαιο τς νάστασης; Μέ ατήν χουν ρθει σ᾿ μς τά πειρα γαθά, μέ ατήν διαλύθηκε  πάτη τν δαιμόνων, μέ ατήν περιγελομε τό θάνατο. Μέ τήν νάσταση περιφρονομε τήν παρούσα ζωή, μέ ατήν πιθυμομε σφοδρά τά μέλλοντα γαθά. Μέ ατήν, ν χουμε σμα, δέν χουμε τίποτε λιγότερο πό τίς σώματες δυνάμεις, άν θέλουμε. Σήμερα γινε  λαμπρή μας νίκη. Σήμερα  Κύριός μας, φο στησε τό τρόπαιο τς νίκης του ναντίον το θανάτου καί διέλυσε τήν ξουσία το διαβόλου, μς χάρισε μέ τήν νάστασή του τό δρόμο γιά τή σωτηρία μας. ς χαιρόμαστε λοιπόν λοι, ς χορεύουμε, ς εφραινόμαστε. Γιατί, ν καί  Κύριός μας νίκησε καί στησε τό τρόπαιο, εναι δική μας μως  εφροσύνη καί  χαρά. Γιατί λα τά καμε γιά τήν δική μας σωτηρία, καί μέ κενα τά μέσα πού μς πολέμησε  διάβολος, μέ τά δια τόν νίκησε  Χριστός.
Τά δια τά πλα πρε  Χριστός, καί μέ ατά τόν νίκησε. Καί κουσε μέ ποιό τρόπο.  παρθένος καί τό ξύλο καί  θάνατος ταν τά σύμβολα τς ττας μας. Καί πράγματι  Εα ταν παρθένος, φο δέ γνώριζε κόμη νδρα, ταν ξαπατήθηκε. Ξύλο ταν τό δένδρο, θάνατος  τιμωρία στόν δάμ. Εδες πς τά σύμβολα τς ττας μας ταν παρθένος καί ξύλο καί θάνατος; Πρόσεχε λοιπόν πς ατά γιναν πάλι τά σύνεργα τς νίκης μας. Στή θέση τς Εας εναι  Μαρία. Στή θέση το ξύλου γιά τή γνώση το καλο καί το κακο, εναι τό ξύλο το σταυρο. Στή θέση το θανάτου το δάμ, εναι  θάνατος το Κυρίου. Εδες τι μ᾿ ατά πού μας νίκησε, μέ τά δια νικήθηκε; Κοντά στό δένδρο νίκησε τόν δάμ  διάβολος. Κοντά στό σταυρό νίκησε τό διάβολο  Χριστός. Καί τό ξύλο κενο στελνε στόν δη, τό ξύλο μως ατό, δηλαδή τό ξύλο το σταυρο, ξανάφερε πάλι πό τόν δη καί ατούς πού πέθαναν. Καί κενο κρυβε τόν νικημένο σάν αχμάλωτο καί γυμνό, ατό μως δειχνε σ᾿ λους τόν νικητή γυμνό, καρφωμένο στά ψηλά. Καί  θάνατος το δάμ καταδίκαζε καί ατούς πού ζησαν στερα πό ατόν,  θάνατος μως το Χριστο νάστησε πραγματικά καί ατούς πού ζησαν πρίν πό ατόν. «Ποιός μπορε νά διηγηθε τή δύναμη το Κυρίου, νά ξυμνήσει λες τίς δόξες του;». πό θνητοί χουμε γίνει θάνατοι, πό νεκροί ναστηθήκαμε, πό νικημένοι γίναμε νικητές.
3. Ατά εναι τά κατορθώματα το σταυρο, ατά ποτελον τήν πιό μεγάλη πόδειξη τς νάστασης. Σήμερα χορεύουν ο γγελοι καί γάλλονται λες ο οράνιες δυνάμεις, πειδή χαίρονται γιά τή σωτηρία λου το νθρώπινου γένους. Γιατί, ν γίνεται χαρά στόν ορανό καί τή γταν μετανοε νας μαρτωλός, πολύ περισσότερο θά γίνεται γιά τή σωτηρία λης τς οκουμένης. Σήμερα φο λευθέρωσε τό νθρώπινο γένος πό τήν ξουσία το διαβόλου, τό ξανάφερε στήν προηγούμενη τιμητική του θέση. ταν λοιπόν δ τι  κλεκτή προσφορά μας νίκησε τόσο πολύ τό θάνατο, δέ φοβομαι πιά, δέν τρέμω πιά τόν πόλεμο. Οτε βλέπω στήν δυναμία μου, λλά προσέχω στήν νέκφραστη δύναμη κείνου πού πρόκειται νά γίνει σύμμαχός μου. Γιατί κενος πού νίκησε τήν ξουσία το θανάτου καί το φαίρεσε λη του τή δύναμη, τί δέ θά κάμνει στό ξς γιά τό γένος πού εναι μοιό του, τή μορφή το ποίου πό τή μεγάλη του φιλανθρωπία θεώρησε ξιο νά πάρει, καί μ᾿ ατήν νά παλέψει μέ τό διάβολο; Σήμερα παντο στήν οκουμένη πικρατε χαρά καί πνευματική εφροσύνη. Σήμερα λοι ο γγελοι καί λες ο οράνιες δυνάμεις γάλλονται γιά τή σωτηρία τν νθρώπων.
Σκέψου λοιπόν, γαπητέ μου, πόσο μεγάλη εναι  χαρά, φο καί ο οράνιες δυνάμεις ορτάζουν μαζί μας, γιατί χαίρονται μαζί μας γιά τά δικά μας γαθά. Γιατί ν καί εναι δική μας  χάρη πού δωσε  Κύριος, εναι μως καί δική τους  εχαρίστηση. Γι᾿ ατό δέν ντρέπονται νά ορτάσουν μαζί μας. Καί γιατί λέγω, τι ο σύνδουλοί μας δέν ντρέπονται νά ορτάσουν μαζί μας;  διος  Κύριος, πού εναι δικός τους καί δικός μας, δέν ντρέπεται νά ορτάσει μαζί μας. Καί γιατί επα, δέν ντρέπεται; Ατός μάλιστα πιθυμε νά ορτάσει μαζί μας. πό πο εναι φανερό ατό; κουσε τόν διο πού λέγει. «πιθύμησα πολύ νά φάγω ατό τό Πάσχα μαζί σας» (Λουκ. 22, 15). άν μως πιθύμησε νά φάγει τό Πάσχα, εναι φανερό τι πιθυμε καί νά ορτάσει μαζί μας. ταν λοιπόν βλέπεις τι χι μόνο ο γγελοι καί λες ο οράνιες δυνάμεις, λλά καί  Κύριος τν γγέλων ορτάζει μαζί μας, τί σο λείπει πιά γιά νά χαίρεσαι πολύ; Κανένας λοιπόν ς μήν εναι θλιμμένος σήμερα ξ ατίας τς φτώχειας του, γιατί σήμερα εναι ορτή πνευματική.
ς μήν περηφανεύεται κανένας πλούσιος γιά τόν πλοτο του, γιατί δέν μπορε νά προσφέρει τίποτε στήν ορτή ατή πό τά χρήματά του. Στίς ορτές βέβαια ξω πό τήν κκλησία, ννο τίς κοσμικές, που γίνεται μεγάλη πίδειξη καί τς ξωτερικς περιβολς καί τς πολυτέλειας στά τραπέζια, δικαιολογημένα κε θά εναι  φτωχός στενοχωρημένος καί θλιμμένος, καί  πλούσιος χαρούμενος καί εχαριστημένος. Γιατί μως; Γιατί  πλούσιος φορ λαμπρά ροχα καί προσφέρει πλουσιότερο τραπέζι,  φτωχός μως μποδίζεται πό τή φτώχεια του νά δείξει τήν δια γενναιοδωρία. δ μως δέ συμβαίνει τίποτε τέτοιο, λλά λείπει κάθε τέτοια διάκριση καί πάρχει να τραπέζι καί γιά τόν πλούσιο καί γιά τό φτωχό, καί γιά τό δολο καί γιά τόν λεύθερο. Καί ν εσαι πλούσιος, δέν χεις τίποτε περισσότερο πό τό φτωχό. Καί ν εσαι φτωχός, δέν χεις τίποτε λιγότερο πό τόν πλούσιο, οτε θά λαττωθε  πνευματική σου εωχία ξ ατίας τς φτώχειας σου. Γιατί  χάρη εναι το Θεο καί δέν ξεχωρίζει τά πρόσωπα. Καί γιατί λέγω, τι τό διο τραπέζι βρίσκεται μπροστά στόν πλούσιο καί στό φτωχό; Καί σ᾿ ατόν πού χει τό βασιλικό στέμμα καί φορ τή βασιλική πορφύρα, πού χει ναλάβει τήν ξουσία τς οκουμένης, καί στό φτωχό πού κάθεται γιά λεημοσύνη, πάρχει τό διο τραπέζι. Τέτοια λοιπόν εναι τά πνευματικά δρα. Δέ διαιρον τήν κοινωνία νάλογα μέ τή διάθεση καί τίς σκέψεις το καθενός. Μέ τό διο θάρρος καί τήν δια τιμή ρμον καί  βασιλιάς καί  φτωχός γιά ν᾿ πολαύσουν καί νά κοινωνήσουν τά θεα ατά μυστήρια. Καί γιατί λέγω, μέ τήν δια τιμή; Πολλές φορές  φτωχός ρχεται μέ περισσότερο θάρρος. Γιατί λοιπόν γίνεται ατό; Γιατί τό βασιλιά, πού εναι κυκλωμένος πό φροντίδες καί περιστοιχισμένος πό πολλά ζητήματα, σάν νά εναι μέσα σέ πέλαγος, τσι πό παντο τόν κτυπον τά κύματα συνεχς καί τόν καταστρέφουν τά πολλά μαρτήματα.  φτωχός μως, παλλαγμένος π᾿ λα ατά, καί φροντίζοντας μόνο γιά τήν παραίτητη τροφή του, καί κάμνοντας μιά μέριμνη καί συχη ζωή, σάν νά κάθεται σέ λιμάνι καί γαλήνη, πλησιάζει μέ πολλή ελάβεια τό τραπέζι.
4. Καί χι μόνο ατό, λλά καί πό πολλά λλα προέρχονται διάφορες στενοχώριες σ᾿ κείνους πού σχολονται μέ τίς κοσμικές ορτές. Γιατί κε πάλι  φτωχός εναι στενοχωρημένος καί  πλούσιος χαρούμενος, χι μόνο γιά τό τραπέζι καί τήν πολυτέλεια, λλά καί γιά τά πολυτελή ροχα καί τή φανταστική μφάνισή τους. κενο λοιπόν πού παθαίνουν στό τραπέζι, ατό παθαίνουν καί στά ροχα. ταν λοιπόν δε τόν πλούσιο  φτωχός νά φορ πολυτελέστερη στολή, τόν κυριεύει μεγάλη λύπη, θεωρε τόν αυτό του δυστυχισμένο, ξεστομίζει πολλές κατάρες. δ μως καί ατή  στενοχώρια ξαφανίζεται, γιατί να εναι τό νδυμα τς σωτηρίας γιά λους. Καί φωνάζει  Παλος λέγοντας: «σοι βαπτισθήκατε στό νομα το Χριστο, ντυθήκατε τό Χριστό» (Γαλ. 3, 27).
ς μήν προσβάλλουμε λοιπόν ατήν τήν ορτή, σς παρακαλλλά ς ποκτήσουμε φρόνημα ξιο κείνων πού μς δώρησε  χάρη το Χριστος μήν παραδοθομε στή μέθη καί στήν πολυφαγία, λλ᾿φο κατανοήσουμε τή γενναιοδωρία το Κυρίου μας, καί τι τίμησε τό διο καί τούς πλούσιους καί τούς φτωχούς καί τούς δούλους καί τούς λεύθερους, καί στειλε σ᾿ λους τήν δια χάρη, ς μείψουμε τόν εεργέτη γιά τήν γάπη του πού δείχνει σ᾿ μς. Καί μοιβή κανοποιητική εναι συμπεριφορά πού ρέσει σ᾿ Ατόν καί ψυχή νηφάλια καί γρυπνη. Ατή  ορτή καί πανήγυρη δέ χρειάζεται χρήματα, οτε ξοδα, λλά διάθεση μόνο καί καθαρή σκέψη. Τίποτε τό λικό δέν μπορομε νά φεληθομε δλλ᾿ λα τά πνευματικά, τήν κρόαση το λόγου το Θεο, τίς εχές τν πατέρων, τίς ελογίες τν ερέων, τήν κοινωνία τν θείων καί πόρρητων μυστηρίων, τήν ερήνη καί τήν μόνοια, καί δρα πνευματικά καί ξια τς γενναιοδωρίας κείνου πού τά δωρίζει. ς ορτάσουμε λοιπόν τήν ορτή ατή κατά τήν ποία ναστήθηκε  Κύριος. Γιατί ναστήθηκε καί νέστησε μαζί του τήν οκουμένη. Καί ατός βέβαια ναστήθηκε, φο σπασε τά δεσμά το θανάτου, μς μως μς νέστησε φο διέλυσε τούς σωρούς τν μαρτιν μας. μάρτησε  δάμ καί πέθανε, δέν μάρτησε  Χριστός καί πέθανε. Καινούριο καί παράδοξο πράγμα. κενος μάρτησε καί πέθανε, ατός δέν μάρτησε καί πέθανε. Γιά ποιό λόγο καί γιά ποιό σκοπό; Γιά νά μπορέσει κενος πού μάρτησε καί πέθανε νά λευθερωθε πό τά δεσμά το θανάτου μέ τή βοήθεια κείνου πού δέν μάρτησε καί πέθανε. τσι γίνεται πολλές φορές καί σ᾿ κείνους πού φείλουν χρήματα. φείλει κάποιος χρήματα σέ κάποιον καί δέν μπορε νά τά πιστρέψει, καί γι᾿ ατό φυλακίζεται. Κάποιος λλος πού δέν φείλει, λλά πού μπορε νά τά πιστρέψει, φο τά δώσει λευθερώνει τόν πεύθυνο. τσι γινε καί στόν δάμ καί στό Χριστό. Χρεωστοσε  δάμ τό θάνατο, καί τόν κρατοσε φυλακισμένο  διάβολος. Δέ χρεωστοσε  Χριστός, οτε τόν κρατοσε  διάβολος. ρθε καί κατέθεσε τό θάνατό του γιά χάρη το φυλακισμένου, μέ σκοπό νά τόν λευθερώσει πό τά δεσμά το θανάτου. Εδες τά κατορθώματα τς νάστασης; εδες τή φιλανθρωπία το Κυρίου; εδες τό μέγεθος τς φροντίδας του;
ς μή γινόμαστε λοιπόν χάριστοι πρός ατόν τόν τόσο μεγάλο εεργέτη, οτε πειδή πέρασε  νηστεία νά γίνουμε πιό διάφοροι. λλά τώρα ς φροντίζουμε τήν ψυχή μας περισσότερο πό προηγουμένως, γιά νά μή γίνει πιό δύνατη, πειδή παχαίνει τό σμα μας, γιά νά μή παραμελομε τήν οκοδέσποινα φροντίζοντας τή δούλη. Γιατί ποιό εναι τό φειλος, πές μου, νά σκάνουμε πό τήν πολυφαγία καί νά ξεπερνμε τό μέτρο; Ατό καί τό σμα καταστρέφει καί τήν εγένεια τς ψυχς ζημιώνουμε. λλά ς μς κανοποιον τά λίγα καί τά παραίτητα, γιά νά ξεπληρώσουμε κενο πού πρέπει καί στήν ψυχή καί στό σμα, γιά νά μή σκορπίσουμε μέσως κενα πού συγκεντρώσαμε πό τή νηστεία. Μήπως λοιπόν σς μποδίζω νά πολαμβάνετε τά φαγητά καί νά διασκεδάζετε; Δέν μποδίζω ατά, λλά συμβουλεύω νά γίνονται τά παραίτητα, καί νά σταματήσουμε τήν πολλή διασκέδαση καί νά μή καταστρέφουμε τήν γεία τς ψυχς μας ξεπερνώντας τό μέτρο. Γιατί κενος πού ξεπερν τά ρια τς νάγκης δέ θά πολαύσει καμιά εχαρίστηση, καί τό γνωρίζουν ατό πολύ καλά κενοι πού τό δοκίμασαν, φο προξενον πό ατό πολλές ρρώστιες στόν αυτό τους καί ποφέρουν πολλές στενοχώριες. λλά τό τι θά πακούσετε στίς παραινέσεις μου, δέν μφιβάλλω, γιατί γνωρίζω πόσο πάκουοι εστε.
5. Καί γι᾿ ατό φο σταματήσω δ τίς παραινέσεις γιά τό ζήτημα ατό, θέλω νά μεταφέρω τό λόγο πρός ατούς πού ξιώθηκαν τή λαμπρή ατή νύχτα νά πάρουν τή χάρη το θείου βαπτίσματος, τά καλά ατά φυτά τς κκλησίας, τά πνευματικά νθη, τούς νέους στρατιτες το Χριστο. Προχθές  Κύριος βρισκόταν στό σταυρό, λλά ναστήθηκε τώρα. τσι καί ατοί, προχθές τούς κρατοσε δούλους  μαρτία, λλά τώρα ναστήθηκαν μαζί μέ τό Χριστό. κενος μέ τό σμα του πέθανε καί ναστήθηκε, ατοί ταν μέ τίς μαρτίες τους νεκροί, καί πό τήν μαρτία ναστήθηκαν.  γ λοιπόν τήν ποχή ατή τς νοιξης μς προσφέρει τριαντάφυλλα καί μηνεξέδες καί λλα λουλούδια. Τά νερά μως μς παρουσίασαν σήμερα λιβάδι πιό μορφο πό τό τς γς.
Καί μήν πορήσεις, γαπητέ μου, ν βγκαν πό τά νερά λιβάδια μέ λουλούδια. Γιατί οτε  γ πό τήν ρχή βγαλε τά εδη τν φυτν γιατί τό παιτοσε  φύση της, λλά γιατί πάκουσε στό πρόσταγμα το Κυρίου. Καί τά νερά μως τότε βγαλαν ζα μέ ζωή, πειδή κουσαν. «ς βγάλουν τά νερά ρπετά ζωντανά» (Γεν. 1, 20). Καί  προσταγή πραγματοποιήθηκε,  ψυχη οσία βγαλε ζωντανά ζα. τσι καί τώρα  δια προσταγή καμε τά πάντα. Τότε επε.«ς βγάλουν τά νερά ρπετά ζωντανά», τώρα μως δέ βγαλαν ρπετά, λλά πνευματικά χαρίσματα. Τότε τά νερά βγαλαν ψάρια χωρίς λογικό, τώρα μως μς γέννησαν ψάρια λογικά καί πνευματικά πού τά ψάρεψαν ο πόστολοι. Γιατί λέγει. «κολουθστε με καί θά σς κάνω κανούς νά ψαρεύετε νθρώπους» (Ματθ. 4, 19). Εναι λήθεια καινούριος ατός  τρόπος ψαρέματος. Γιατί ατοί πού ψαρεύουν βγάζουν πό τά νερά τά ψάρια, καί σα ψαρέψουν τά νεκρώνουν. μες ντίθετα τούς ρίχνουμε μέσα στά νερά καί παίρνουν ζωή κενοι πού ψαρεύονται.
πρχε κάποτε καί στούς ουδαίους κολυμβήθρα μέ νερό. λλά μάθε ποιά δύναμη εχε, γιά νά γνωρίσεις καλά τή φτώχεια τν ουδαίων καί νά μπορέσεις νά ντιληφθες τό δικό μας πλοτο. «Κατέβαινε κε», λέγει, «νας γγελος καί τάραζε τό νερό, καί κενος πού θά μπαινε πρτος στερα πό τό κούνημα το νερο, θεραπευόταν» (ω. 5, 4). Κατέβηκε  Κύριος τν γγέλων στά νερά το ορδάνη, καί φο γίασε τά νερά θεράπευσε λη τήν οκουμένη. Γι᾿ ατό κε κενος πού κατέβαινε στερα πό τόν πρτο δέ θεραπευόταν πιά, γιατί στούς ουδαίους  χάρη δινόταν στούς ρρωστους, σ᾿ κείνους πού σύρονταν στό δαφος. δ μως στερα πό τόν πρτο μπαίνει  δεύτερος, στερα πό τό δεύτερο  τρίτος καί  τέταρτος. Καί ν κόμη πες πάρα πολλούς, καί ν κόμη λη τήν οκουμένη βάλεις μέσα σ᾿ ατά τά πνευματικά νερά, δέν ξοδεύεται  χάρη, δέν τελειώνει  δωρεά, δέ μολύνονται τά νερά, δέν λαττώνεται  γενναιοδωρία του.
Εδες πόσο μεγάλη εναι  δωρεάκοτε ατά σες πού σήμερα καί ατή τή νύχτα γίνατε πολίτες στήν νω ερουσαλήμκαί φυλάξτε τα πως ξίζει στίς πολλές δωρεέςγιά ν᾿ ποσπάσετε πιό φθονη τή χάρηΓιατί  εγνωμοσύνη γι᾿ ατά πού μς δωσε δη προσκαλε τή γενναιοδωρία το Κυρίου. Δέν πιτρέπεται, γαπητέ, νά ζες διάφορα στό ξς, λλά ρισε στόν αυτό σου νόμους καί κανόνες, στε νά κάνεις τά πάντα στήν ντέλεια καί νά φυλάγεσαι πολύ καί πό κενα πού θεωρονται τι εναι κακά. Γιατί λη  παρούσα ζωή εναι γώνας καί πάλη, καί πρέπει κενοι πού μπαίνουν μιά γιά πάντα στό στάδιο ατό τς ρετς νά εναι γκρατες σ᾿ λα. «Γιατί καθένας πού γωνίζεται, εναι γκρατής σ᾿ λα» (Α´ Κορ. 9, 25). Δέ βλέπεις στούς γυμνικούς γνες πς φροντίζουν πολύ γιά τόν αυτό τους κενοι πού δέχονται νά παλέψουν μέ νθρώπους, καί μέ πόση γκράτεια κάνουν τήν σκηση το σώματός τους; τσι βέβαια καί δ πρέπει νά γίνεται. πειδή  πάλη μας δέν εναι μέ νθρώπους, λλά μέ τά πονηρά πνεύματα, καί  σκηση καί  γκράτειά μας ς εναι πνευματική, φο καί τά πλα μας, πού μς δωσε  Κύριος, εναι πνευματικά.
ς χουν λοιπόν καί τά μάτια περιορισμούς καί κανόνες, στε νά μήν πέφτουν χωρίς σκέψη σ᾿ λα πού συναντον. Καί  γλώσσα ς χει φράχτη, στε νά μή τρέχει πρίν πό τό νο. Γι᾿ ατό λοιπόν καί τά δόντια καί τά χείλη δημιουργήθηκαν γιά τήν προφύλαξη τς γλώσσας, γιά νά μή βγε ποτέ χωρίς σκέψη φο νοίξει τίς πόρτες, λλ᾿ ταν τακτοποιήσει καλά τά δικά της, τότε μέ κάθε σεμνότητα νά προχωρήσει καί νά προφέρει τέτοια λόγια, γιά νά φελε κείνους πού κούουν καί νά λέγει κενα πού συντελον στήν οκοδομή τν κροατν. Καί πρέπει νά ποφεύγει ντελς τά πρεπα γέλια, νά χει ρεμο καί συχο βάδισμα νά χει σεμνό ντύσιμο, καί γενικά πρέπει νά ρυθμίζει τά πάντα κενος πού διάλεξε τό στάδιο τς ρετς. Γιατί  καλή διαγωγή τν ξωτερικν μας μελν εναι εκόνα τς κατάστασης πού πικρατε στήν ψυχή μας.
6. άν φέρουμε πό τήν ρχή τούς αυτούς μας σέ τέτοια συνήθεια, βαδίζοντας στό ξς μέ εκολία τό δρόμο μας, θά κατορθώσουμε λη τήν ρετή, καί δέ θά χρειασθομε πολύ κόπο καί θά προσελκύσουμε μεγάλη βοήθεια πό τό Θεό. τσι λοιπόν θά μπορέσουμε καί τά κύματα τς παρούσας ζως νά περάσουμε μέ σφάλεια καί, φο ξουδετερώσουμε τίς παγίδες το διαβόλου, νά πιτύχουμε τά αώνια γαθά, μέ τή χάρη καί τή φιλανθρωπία το Κυρίου μας ησο, μαζί μέ τόν ποο στόν Πατέρα καί συγχρόνως στό γιο Πνεμα νήκει  δόξα,  δύναμη,  τιμή, τώρα καί πάντοτε καί στούς αἰῶνες τν αώνων. μήν.

(Πηγή: imkby.gr)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.