Ναομαχία: η νέα αίρεση... Σημαντικό άρθρο του π. Βασιλείου Βολουδάκη με περιστατικά από το βίο του Αγίου Παϊσίου

Ὁ κ. Μητσοτάκης μετὰ τῆς συμβίας καὶ τοῦ πρωτοτόκου αὐτοῦ διὰ θρησκευτικὸν τουρισμὸν εἰς τὴν Ἱ. Μ. Τζαγκαρόλων, λειτουργοῦντος τοῦ Θεοφ. Δορυλαίου κ. Δαμασκηνοῦ (15.08.2020). Ἐπίκαιρον τὸ σύνθημα «μὲ ψάλτη κολλάει, μὲ Πρωτοψάλτη δὲν κολλάει»… Ἡμέρα γὰρ τῆς Πανσέπτου Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐφόρεσε μάσκα, διότι «ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν»!

Συγκλονιστικὰ περιστατικὰ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου κονιορτοποιοῦν

τὰ ἐπιβληθέντα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μέτρα!

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ «ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΟΥ»

ΩΔΗΓΗΣΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΑΟΜΑΧΙΑΝ!

Ὑπερβαίνει καὶ τὴν αἵρεσιν τῆς Εἰκονομαχίας ἡ σπερμολογία ὅτι οἱ Ἱ. Ναοί μας,
ὅπου κατέρχεται ὅλος ὁ Τρισήλιος Οὐρανός, εἶναι τόποι διαδόσεως μολυσμοῦ καὶ ἀσθενειῶν!

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Βολουδάκη

Σέ κάθε ἐποχή, ἀπό τῆς Δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου –γι’ αὐτό καί μέχρι σήμερα– τό ἀνθρώπινο Γένος δοκιμάζεται ἀπό τό ἐξουσιαστικό “πνεῦμα”, πού «πλανᾶ τήν οἰκουμένην ὅλην». Αὐτό τό “πνεῦμα”, ἰδίως ἀπό τότε πού ἔβγαλε τούς ἀνθρώπους ἀπό τόν Παράδεισο, πασχίζει μέ κάθε τρόπο νά ἐξοντώση τήν ἀνθρωπότητα, χωρίς νά “κάνη πίσω” οὔτε ὅταν Σαρκώθηκε ὁ Θεός μας καί ἔγινε ἄνθρωπος καί ἀνέλαβε ὑπό τήν ἀπόλυτη προστασία Του τήν ἀνθρώπινη φύση μας, φορῶντας την συνεχῶς καί λειτουργῶντας την μέ Θεία Λειτουργία!

Τό ἐξουσιαστικό “πνεῦμα” γνωρίζει ὅτι, ἀπομακρύνοντας τούς ἀνθρώπους ἀπό τόν Θεό, τούς ἀφήνει ἀπροστάτευτους καί εὔκολα, σάν «φθορεύς τῶν φρενῶν», πού εἶναι, μπορεῖ νά κατακτᾶ τόν νοῦν τους καί τούς κάνη ὑποχείριά του. Ὡς πανοῦργο, τό “πνεῦμα” αὐτό, ὄχι μόνο ἐξακολουθεῖ νά καταδιώκη τήν ἀνθρωπότητα σέ ὅλες τίς χρονικές της στιγμές, ἀλλά καί κατασκοπεύει τό πῶς ὁ Θεός ἐνεργεῖ στήν Ἱστορία τοῦ κόσμου, τό πῶς δημιουργεῖ ἀσφαλῆ πνευματικά περιβάλλοντα, γιά νά προστατεύση τούς ἀνθρώπους, καί, μέ αὐτήν του τήν κατασκοπεία, γνωρίζει κι’ αὐτός μέ τή σειρά του τό πῶς θά ἀπομακρύνη καί πάλι τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τήν προστατευμένη «περιοχή τοῦ Θεοῦ», γιά νά τήν ὑποδουλώση κάθε φορά σέ μιά ἀκόμα πιό …μοντέρνα ὑποδούλωση!

Στήν Ἱστορική διαδρομή τῆς ἀνθρωπότητος τό ἐξουσιαστικό «πνεῦμα τῆς πλάνης, τῆς πονηρίας, τῆς εἰδωλολατρίας καί πάσης πλεονεξίας, τό πνεῦμα τοῦ ψεύδους καί πάσης ἀκαθαρσίας» γιά νά πετύχη τόν σκοπό του, ἐνήργησε καί ἐνεργεῖ «κατά τήν διδασκαλίαν τοῦ (Πατέρα του) Ἀρχιδιαβόλου», χρησιμοποιῶντας πάντοτε τήν ἐκπεσοῦσα Πολιτική ἐξουσία, γιά νά ἀποκτηνώνη τούς λαούς καί, διά τῆς ἀποκτηνώσεώς τους, νά ἐξουσιάζη τούς ἀνθρώπους, γιατί ἡ Πολιτική ἐξουσία, ὅταν ἀπαρνηθῆ τόν Θεό, καταντᾶ ἀπόλυτη τυραννία, ἀφόρητη καταπίεση καί ψυχαναγκαστικός κατεξουσιασμός!

Βέβαια, σέ κάθε ἐποχή ἀλλάζει ἐξωτερικά (ὡς πρός τίς ἐνέργειές της) ὁ τρόπος δράσεως τῆς διεφθαρμένης Πολιτικῆς ἐξουσίας, γιατί σέ κάθε ἐποχή παίρνει κάτω ἀπό τόν ἀπόλυτο ἔλεγχό της, ἐκεῖνο στό ὁποῖο εἶναι γατζωμένοι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, σ’ ἐκεῖνο, πού προσβλέπουν μέ ἀφοσίωση, σ’ αὐτό πού τό θεωροῦν αὐθεντία καί ἐναποθέτουν τίς ἐλπίδες τους καί, συνεπῶς, σ’ ἐκεῖνο πού προσφέρεται γιά νά πείσουν καί νά παρασύρουν εὐκολώτερα τίς μάζες, τούς ὄχλους. Ὡστόσο, ὁ σκοπός πού ἐπιδιώκει σταθερά αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ Πολιτική ἐξουσία εἶναι ὁ ἀποπροσανατολισμός καί ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τίς Ὁδηγίες τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά εἶναι εὔκολη ἡ παραπλάνησή τους καί, μέσῳ τῆς ἀβουλίας τους αὐτῆς, νά παραδοθοῦν, εἰ δυνατόν, μέ τήν ἑκούσια συγκατάθεσή τους στήν ἐκμετάλλευση καί στήν ὑποδούλωσή τους!

Γιά νά γίνουν πιό κατανοητά αὐτά, πού προτάξαμε, θά χρησιμοποιήσω ἕνα παράδειγμα, ἑπτά αἰώνων πρίν, πού μοιάζει καταπληκτικά μέ αὐτό πού συμβαίνει στήν ἐποχή μας.

Στήν ἐποχή τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, στόν 14ο αἰῶνα, οἱ ἄνθρωποι εἶχαν γαντζωθεῖ στήν Ἀρχαία Φιλοσοφία, γιατί ἡ ἐποχή ἐκείνη εἶχε μεγάλη ἔπαρση, ἐπιτήδευση, ἐπιδειξιομανία καί ἀνώφελη ἐπαναστατικότητα καί εὐνοοῦσε τήν προβολή τῆς ὑποκειμενικότητος, τήν προβολή, δηλαδή, τοῦ κάθε ἀτόμου, τῆς κάθε ἀπόψεως, ἀκόμη καί μέ καταστρατήγηση καί διαστροφή τῶν συλλογισμῶν τῶν ἀρχαίων Φιλοσόφων. Ἡ ἔπαρση τῆς ἐποχῆς εἶχε ἀποτυπωθεῖ ἀκόμη καί στή γλῶσσα, πού εἶχε ὑπερβολικά “φτιασίδια” καί στρυφνή καί πομπώδη ἐκφορά λόγου!

Τότε, ἡ Πολιτική ἐξουσία ἅρπαξε τήν εὐκαιρία! Ἀγκάλιασε σφιχτά τήν Φιλοσοφία καί μέσῳ αὐτῆς ἐπιχειροῦσε νά ἐλέγχη τόν λαό καί νά κατευθύνη τήν κοινή γνώμη ἐκεῖ πού ἤθελε, γι’ αὐτό εὐνοοῦσε μόνο τή Φιλοσοφία πού ἐρχόταν σέ διάσταση μέ τίς Ὁδηγίες τοῦ Θεοῦ, χωρίς, ὅμως, νά ὁμολογῆ ὅτι ἀποσκοπεῖ στόν ἐξοβελισμό τοῦ Θεοῦ. Ἀντιθέτως, μάλιστα, διετείνετο ὅτι προσφέρει στήν Θεολογία αἴγλη καί ὅτι προσπαθεῖ νά τήν βγάλη ἀπό τήν ἁπλοϊκότητα τῶν Ἁλιέων Ἀποστόλων! Ἦταν, δηλαδή, καί τότε ἀποδεκτή, ὅπως θά λέγαμε μέ τήν σημερινή ὁρολογία, μόνο ἡ «Πολιτικῶς Ὀρθή» Φιλοσοφία!

Τήν «Πολιτικῶς Ὀρθή» Φιλοσοφία ἀνέλαβε νά ἐκφράση τότε ὁ Βαρλαάμ, κάποιος πού παρίστανε τόν πολύ Ὀρθόδοξον καί ἀσκητικόν, ἐνῶ ἦταν κατά βάθος ἕνας ἐξωμότης τῆς Πίστεως! Αὐτό ἀπεδείχθη περίτρανα, ὅταν ἔληξε εἰς βάρος του ἡ σύγκρουσή του μέ τήν Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Προσεχώρησε στούς Παπικούς καί ἔγινε Ἐπίσκοπος Ἰέρακος!

Ὁ Βαρλαάμ προσπαθοῦσε νά πείση τήν Ἐκκλησία ὅτι ἡ πρόοδός Της καί ἡ ἀνανέωσή της ἐξηρτᾶτο ἀπό τό νά υἱοθετήση διατυπώσεις Ἀριστοτελικές καί Πλατωνικές, ἀλλά καί νοήματα, πού συνεπάγονται αὐτές οἱ διατυπώσεις, πλανεμένα καί ἀντιστρατευόμενα τήν ἀποκεκαλυμμένη Ἀλήθεια καί τήν Ἐκκλησιαστική ἐμπειρία. Νόμιζε πώς αὐτός μόνος ἦταν γνώστης τῆς φιλοσοφίας καί ὅτι κανείς ἄλλος δέν θά βρισκόταν ὅμοιός του, γιά νά τόν ἀποκρούση, στήν προσπάθειά του νά ἀνακατέψη τίς ἀνθρώπινες ἐπινοήσεις καί τούς ἀνερμάτιστους καί κοιλιοπνεύστους στοχασμούς μέ τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Οὐρανίου Πατέρα μας! Ἀνεφέρετο, μάλιστα, καί στόν ἅγιον Μάξιμον τόν Ὁμολογητήν, παραποιῶντας τά συγγράμματά του καί ἐξηγῶντας τα μέ τρόπο ἐντελῶς στρεβλό, ἀφοῦ προηγουμένως τά ἀκρωτηρίαζε ἀπό τό περιβάλλον, πού τά ἀνέπτυσσε ὁ ἅγιος, φθάνοντας στό σημεῖο νά ἰσχυρίζεται ὅτι καί οἱ πρό Χριστοῦ φιλόσοφοι εἶχαν «θεοπτία»(!), θέτοντας ἔτσι τίς βάσεις τοῦ Παπικοπροτεσταντικοῦ ὑποκειμενισμοῦ ὡς ἰσοστασίου καί ἰσοκύρου μέ τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι Ἀποκάλυψη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ μας! Ἀπό ἐκεῖ κατάγονται ὅλες οἱ μετέπειτα Ἑλληνοχριστιανικές συνθέσεις καί τά περί Ἑλληνοχριστιανικοῦ Πολιτισμοῦ, πού ἔφθασαν μέχρι τῶν ἡμερῶν μας!

 Τότε, ὅμως, στήν ἀπόπειρα τοῦ ψευδοορθοδόξου καί Λατινοτραφοῦς Βαρλαάμ νά ἀνατρέψη τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία καί στήν προσπάθειά του νά τήν ἀντικαταστήση μέ τήν ἀνερμάτιστη Φιλοσοφία, ἀναγορεύοντας τόν ὑποκειμενικό στοχασμό σέ ὁδό καί, μάλιστα, μοναδική ὁδό Θεογνωσίας(!), ὤρθωσε τήν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ὁποῖος γνώριζε τήν Φιλοσοφία τοῦ Ἀριστοτέλη, τόσο καλά, ὅσο καί ὁ ἴδιος ὁ Ἀριστοτέλης, ἀλλά ταὐτόχρονα κατέρριπτε, «Θεοπνεύστῳ λογικῇ», ὁ,τιδήποτε δίδαξε ὁ Ἀριστοτέλης καί οἱ ἄλλοι σοφοί, πού προσκρούει στό Ἅγιον Εὐαγγέλιον καί στήν Ἁγιοπατερική ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῆς Ἱ. Παραδόσεως! Γι’ αὐτό καί μέ συνοπτική διατύπωση ὑπέδειξε ὁ ἅγιος στόν Βαρλαάμ τό ἀβυσσαλέο χάσμα, πού χωρίζει τήν Ἀλήθεια ἀπό τήν πλάνη καί τήν διαφορά προσ­εγγίσεως τοῦ Θεοῦ «Ἀριστοτελικῶς» καί «Ἁλιευτικῶς»!

Ὁ Βαρλαάμ, ὡς καθαρός φυσιοκράτης μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι ὁ εἰσηγητής τοῦ, κατ’ εὐφημισμόν, Οὑμανισμοῦ, πού μετά ἀπό “φανφάρα” αἰώνων, ἔδειξε καθαρά πλέον στίς μέρες μας ὅτι κατεργάζεται τόν ἐξανδραποδισμό τῶν ἀνθρώπων!

Ὁ ἅγιος Παλαμᾶς ἦταν ὁ Πρῶτος καί ὁ Μόνος, πού, ἀπό τήν πρώτη στιγμή διεῖδε καί διέκρινε, πίσω ἀπό τίς φιλοσοφικοθεολογικές διατυπώσεις, τή μεγάλη αἵρεση, πού ἐκυοφορεῖτο, καί ἡ ὁποία, μέσῳ τῆς ἀλλοιώσεως τῆς Θεολογίας, προετοίμαζε τήν ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τήν Παπική πλάνη, γιά νά χαθῇ, μαζί μέ «τήν Ἑνότητα καί ἀκεραιότητα τῆς Πίστεως τῶν Ὀρθοδόξων», καί «ἡ Κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»! Ὁ ἅγιος Παλαμᾶς πολέμησε κραταιά, προδομένος ἀπό τόν Πατριάρχη Καλέκα, ὁ ὁποῖος, ὄχι μόνο τοῦ ἀντετάχθη ἀλλά καί τόν ἐφυλάκισε(!), ἀλλά καί ἀπό Ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι, ἄμοιροι πνευματικοῦ καταρτισμοῦ, χωρίς μαθητεία –ὅπως ἐκεῖνος– σέ Γέροντα μέ πνευματικές ἐμπειρίες, ἀκολουθοῦσαν τήν τἄχα Φιλοσοφική ἐπιστήμη, σάν κομπλεξικοί, «μή ἐπέχοντες Λόγον Ζωῆς»! (πρβλ. Πρός Φιλιππησ. 2,16)!

Ἡ ἔγκαιρη διάγνωση τοῦ ἁγίου Παλαμᾶ γιά τήν ἐπικινδυνότητα τῆς αἱρέσεως τοῦ Βαρλαάμ καί τοῦ ὁμόφρονός του Ἀκινδύνου ἀναχαίτισε ἕνα ὁλόκληρον αἰῶνα τή νοθεία τῆς Ἐκκλησίας μας καί προετοίμασε τό Θεολογικό ὑπόβαθρο γιά τόν ἑπόμενο «μονομάχον τῆς Πίστεως», τόν ἅγιον Μᾶρκον τόν Εὐγενικόν. Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ἁγίου Μάρκου φάνηκαν καθαρά, ὄχι μόνο οἱ Πολιτικές προθέσεις γιά τήν ἕνωση τῆς Παπικῆς πλάνης μέ τήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά καί ἡ ἐπιδίωξη ἐπιβολῆς τοῦ «Πολιτικά Ὀρθοῦ» κατά τόν 15ον αἰῶνα, πού δέν ἀποσκοποῦσε σέ τίποτε ἄλλο, παρά στή νοθεία τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπαραίτητης προϋποθέσεως γιά τό κήρυγμα «τοῦ θανάτου τοῦ Θεοῦ», πού ἐπηκολούθησε διά τοῦ στόματος τοῦ Φρειδερίκου Νίτσε καί ἐπαναλαμβάνεται συνεχῶς ἀνανεούμενον «ἕως τῆς σήμερον»!

Ἔτσι ἐνεργεῖ πάντα ὁ Διάβολος. Ἐδῶ καί χιλιετίες! Ἀρχικά, παρουσιάζει ὑποκριτικά μιά ἑλκυστική πρόταση στούς ἀνθρώπους, μιά ἀνανεωτική πρόταση στίς Ὁδηγίες τοῦ Θεοῦ, φαινομενικά φιλάνθρωπη καί σωτήρια καί ὅταν μέ ἀφροσύνη τήν δεχθοῦν οἱ ἄνθρωποι, τότε, ρίχνει τή μάσκα καί ἀποκαλύπτει τίς προθέσεις του, πολλές φορές, δέ, εἶναι πολύ ἀργά γιά τούς ἀνθρώπους, ὅταν τό ἀντιληφθοῦν, γιατί οἱ ἐπιπτώσεις τῆς ἀφροσύνης τους ἔχουν γίνει πλέον ἀγεφύρωτες.

Αὐτό ἐπαναλαμβάνεται καί στίς μέρες μας, ἀλλά μέ ἐντελῶς διαφορετικό προσωπεῖο καί γι’ αὐτό οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι (ἀκόμη καί Ποιμένες καί Θεολόγοι, πού δέν μαθητεύουν στήν οὐσία τῆς Γνώσεως ἀλλά στήν ἐπιφάνεια, ἀποκτῶντας μόνο ἐγκυκλοπαιδικές Θεολογικές γνώσεις) ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν τή νέα δαιμονική πλεκτάνη.

Στήν ἐποχή τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ὅπως προείπαμε, ἐδέσποζε ἡ «Πολιτικῶς Ὀρθή» Φιλοσοφία, ὡς πολιορκητικός Κριός στά χέρια τῶν ἀμοραλιστῶν αὐτοκρατόρων, γιά νά γκρεμίσουν τό «Ἀπόρθητον Τεῖχος» τῆς Πίστεως. Σήμερα, ὡς Πολιορκητικός Κριός χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς Κυβερνῆτες τῶν Κρατῶν ἡ «Πολιτικῶς Ὀρθή» Ἐπιστήμη, ἐκείνη, πού κατευθύνεται ἀπό τούς πολιτικούς γιά τήν ἐπιδίωξη τῶν σκοπῶν τους, γι’ αὐτό, μόνο αὐτή χρηματοδοτεῖται ἀπό τούς πολιτικούς καί προβάλλεται μέσῳ τῶν Μ.Μ.Ε. ὡς ἡ μόνη ἀληθινή καί ἀξιόπιστη! Ἡ Πολιτική καθορίζει πλέον τό τί εἶναι ἐπιστημονικό καί τό τί δέν εἶναι. Ὅποιος ἀντιτάσσεται σ’αὐτήν τήν Πολιτική Ἀπολυταρχία θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός, γραφικός καί συνωμοσιολόγος!

Καί ποῦ ἀποσκοπεῖ αὐτή ἡ Πολιτική τακτική; Δέν μᾶς χρειάζεται προφητεία οὔτε συνωμοσιολογία. Μᾶς τό ἔχουν πεῖ οἱ ἴδιοι οἱ Πολιτικοί, τώρα πιά πού δέν κρύβονται, ἀφοῦ ἑδραίωσαν τήν κυριαρχία τους στήν παγκόσμια ἀφέλεια τῶν λαῶν: Θέλουν «νά ἀλλάξουν τά πάντα»! Αὐτό συνεχῶς διαλαλοῦν. Ὅ,τι μᾶς ἔχει ἀποκαλύψει καί διδάξει ὁ Θεός μας, θέλουν νά τό ἀνατρέψουν. Νά ἀνατρέψουν τήν Πραγματική Λατρεία τοῦ Θεοῦ, νά ἀλλάξουν τήν φυσιολογία καί τήν ψυχολογία τῶν ἀνθρώπων, νά διδάξουν «τό πικρόν γλυκύ καί τό γλυκύ πικρόν», νά ρομποτοποιήσουν τούς ἀνθρώπους καί νά τούς τηλεκατευθύνουν, νά βασανίσουν μέ κάθε τρόπο τήν ἀνθρωπότητα, λέγοντας γλυκόλογα στούς ἀνθρώπους, γιά νά τούς ἐξαπατήσουν «κνήθοντες τὰς ἀκοὰς αὐτῶν, καὶ κολακεύοντες» καί ρίχνοντάς της ξεροκόμματα καί ψίχουλα γιά κατευνασμό τους!

Ὅλες τίς ἐπιστῆμες τίς ἔχουν ὑπό τόν ἔλεγχό τους οἱ Πολιτικοί γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ τους, ἐκείνη δέ πού τούς εἶναι ἰδιαιτέρως πρόσφορη εἶναι ἡ Ἰατρική, γιατί μέσῳ αὐτῆς παρουσιάζονται στοργικοί καί προστατευτικοί στά μάτια τῶν ἀφελῶν, δηλαδή στήν πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων. Μέ τήν Ἰατρική τό ἔγκλημα τῆς ἐκτρώσεως τό ὀνόμασαν «διακοπή τῆς κυήσεως» (μέ τήν συγκατάθεση τῆς Νομικῆς Ἐπιστήμης), μέ τήν Ἰατρική ἄλλαξαν τά φῦλα τῶν ἀνθρώπων, μέ τήν Ἰατρική προκαλοῦν στειρώσεις, μέ τήν Ἰατρική παρασκευάζουν ἐμβόλια, πού περιέχουν ἠλεκτρονανοστοιχεῖα (μέ τήν σύμπραξη τῆς Φυσικῆς καί τῆς Βιολογίας), μέ τά ὁποῖα θά κατασκοπεύουν τούς ἀνθρώπους καί θά διενεργοῦν στόν ὀργανισμό τους ὅποιον ἔλεγχο θέλουν, μέ τήν Ἰατρική, τούς τελευταίους μῆνες ἔθεσαν σέ ἐφαρμογή τό ἀπό ἐτῶν σχέδιό τους γιά τήν κατατρομοκράτηση τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἐπιβολή μιᾶς Παγκόσμιας Δικτατορίας, «χωρίς τή συμμετοχή τῶν λαῶν», ὅπως εἶχε ἐξαγγείλει ὁ Ροκφέλλερ τό 2010!

Μέ τήν Ἰατρική καί τούς κρατικοεξηρτημένους γιατρούς, ἐδῶ καί πολλά χρόνια –μέ τό πρωτοφανές τέχνασμα ἑνός προαναγγελθέντος ἀπό τό 20121 «μυρμηγκολέοντος» ἰοῦ– ἐκτός τῆς κατατρομοκρατήσεως τῶν ἀνθρώπων καί τῆς δοκιμῆς μιᾶς Δικτατορικῆς ἐπιβολῆς, μεθοδεύθηκε ἀπό τούς Πολιτικούς ἡ …«ἐθελουσία ἔξοδος» τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τούς Ναούς Της, μέ τόση μαεστρία, ὥστε νά μείνουν ἐντελῶς ἀνυποψίαστοι γιά τόν δόλο τους καί τήν δαιμονική ὑστεροβουλία τους, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἀποϊεροποίηση τῆς Ἐκκλησίας, συνευδοκούντων, μάλιστα, μέ πρωταγωνιστικό πάθος τῶν Ποιμένων Της!

Καί τώρα, στά πρόθυρα τοῦ Φθινοπώρου, τό Πολιτικό σχέδιο συνεχίζεται, τῶν Ποιμένων καί τοῦ λαοῦ κοιμωμένων καί καθησυχασμένων στήν …Κρατική θαλπωρή καί ἀσφάλεια(!), μέ τήν ἐπαναλαμβανομένη “καραμέλα”: «Ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε καί ἐφαρμόζουμε τίς ὁδηγίες τῶν εἰδικῶν»!…Μά καί ἐμεῖς, οἱ ἀντιφρονοῦντες, τούς εἰδικούς λοιμωξιολόγους ἀκοῦμε καί, μάλιστα, τούς κορυφαίους τοῦ κόσμου, ἀλλά ἐκείνους πού δέν ἐξαρτῶνται ἀπό τούς Κρατικούς Κορβανάδες καί εἶναι ἀδέσμευτοι. Ἐξ ἄλλου, εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστόν ὅτι δέν ὑπάρχει ἑνιαία ἐπιστήμη, οὔτε ἑνιαία Ἰατρική, ἀλλά ἡ ἐπιστήμη καί ἡ Ἰατρική, πού ἀκολουθεῖ τό «Πολιτικῶς Ὀρθόν» καί ἡ ἐπιστήμη τῆς Ἰατρικῆς πού ἀποφαίνεται βάσει τῶν ἐπιστημονικῶν τεκμηρίων καί μόνο, ἀνεπηρέαστη ἀπό τίς Πολιτικές ἐπιταγές! Αὐτό τό ἀγνοοῦν οἱ Ποιμένες μας ἤ εἶναι θέμα ἐπιλογῆς τους;

*  *  *

Τό θέμα εἶναι πολύ σοβαρό ἀλλά καί τόσο ἐξόφθαλμα ὁρατό, γι’ αὐτό καί ἔπρεπε οἱ Ποιμένες ἀλλά καί ὁ Λαός τῆς Ἐκκλησίας νά ἀντιληφθοῦμε ἐγκαίρως τήν μεθοδευμένη αὐτή ἀπάτη καί νά προβάλλουμε σθεναρή ἀντίσταση, νά καταγγείλλουμε στό Λαό μας τήν ἀπάτη τῆς τἄχα ἐπικίνδυνης ἀσθενείας καί, κυρίως, νά φράξουμε τόν δρόμο στήν Κρατική ἐπέμβαση στά «interna» τῆς Ἐκκλησίας καί στή Λειτουργία τῶν Ἱερῶν Ναῶν Της.

Ἀντί, ὅμως, μιᾶς ὑγιοῦς καί μετά Πίστεως, φόβου Θεοῦ καί Ἀγάπης πρός τόν Πιστό Λαό μας, πού πάσχει διωκόμενος ἀπό τούς Ἱερεῖς του καί τό προσωπικό τῶν Ναῶν, ἀκοῦμε συνεχῶς νά ἐξαπολύονται τἄχα “θεολογικά” ἐπιχειρήματα, ἴδιας ποιότητος μέ αὐτά πού χρησιμοποίησε ὁ διάβολος, γιά νά πειράξη τόν Χριστόν μας ἤ σάν τά “ἐπιχειρήματα”, πού χρησιμοποίησαν ὅλοι οἱ ἀπ’ αἰῶνος αἱρετικοί, γιά νά θεμελιώσουν “θεολογικά” τίς πλάνες τους.

Ἡ διαμορφωθεῖσα πλέον κατάσταση, μέ τήν μασκοφορία τῶν ἐκκλησιαζομένων καί τήν παρεμπόδισή τους νά προσεγγίσουν τίς ἅγιες εἰκόνες καί τά Ἱερά Σεβάσματα τῶν Ναῶν, γιά νά λάβουν τήν ἁγιαστική Χάρη, πού ἐκχέουν, καί ἡ θεώρηση τοῦ χώρου τῶν Ναῶν, ὡς ἑνός κοινοῦ χώρου, πού ὄχι μόνο στερεῖται παντελῶς Θείας Χάριτος, ἀλλά καί ὅτι μολύνει τούς εἰσερχομένους ὑπερβαίνει καί τήν αἵρεση τῆς Εἰκονομαχίας!

Πρόκειται γιά νέα αἵρεση, τήν ΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΝΑΟΜΑΧΙΑΣ, ἀφοῦ μέ τήν Εἰκονομαχία ἔγινε προσπάθεια ἀποϊεροποιήσεως μόνο τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, ἐνῶ τώρα κηρύσσεται χωρίς περιστροφές ἀπό τήν πλειοψηφία τῆς Ἱεραρχίας, ὄχι μόνο ἡ ἀποϊεροποίηση τῶν Ἁγίων Εἰκόνων ἀλλά καί τῶν Ἱερῶν Ναῶν, πού εἶναι τά κατοικητήρια καί φυλακτήρια τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, ἀλλά καί ὅλων τῶν Ἱερῶν Σεβασμάτων τῆς Πίστεώς μας. Κυρίως δέ, οἱ Ἱεροί Ναοί εἶναι ὁ «Φοβερός Τόπος Οὗτος», στόν Ὁποῖον κατέρχεται ὅλος ὁ Τρισήλιος Οὐρανός καί τελεσιουργοῦνται τά Ἱερά καί Φρικτά Μυστήρια τοῦ Θεοῦ μας!

Κλείνοντας τήν κατάθεση τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεώς μου, παραθέτω τά λόγια ἑνός συγχρόνου ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, ὁ ὁποῖος μέ τήν Θεοφόρο Χάρη του ἀντιτίθεται στήν ἐκκολαπτομένη αἵρεση τῆς Ναομαχίας στηλιτεύοντας ὡς ἀσέβεια καί ψυχοπάθεια τήν ἀποφυγή προσκυνήσεως τῶν εἰκόνων λόγω …μικροβίων καί μέ δυνατά παραδείγματα κονιορτοποιεῖ τούς ἀλόγως θεολογοῦντας πρός ὑπεράσπισιν αὐτῆς τῆς πρωτοφανοῦς ἀσεβείας:

«Θυµᾶµαι, καί στό Κοινόβιο εἴχαµε ἕνα µοναχό πού ὡς λαϊκός ἦταν νωµατάρχης. Τόν εἶχαν βάλει διαβαστή, γιατί ἦταν µορφωµένος. Τόσα χρόνια ἦταν στό µοναστήρι καί σιχαινόταν. Ποῦ νά ἀγγίξη πόµολο! Μέ τό πόδι ἄνοιγε τήν πόρτα ἤ σκουντοῦσε τό µάνταλο µέ τόν ἀγκώνα καί µετά καθάριζε µέ οἰνόπνευµα τό µανίκι πού τό ἀκούµπησε! Ἀκόµη καί τήν πόρτα τῆς Ἐκκλησίας µέ τό πόδι τήν ἄνοιγε. Καί ἐπέτρεψε ὁ Θεός, ὅταν γέρασε, νά σκουληκιάσουν τά πόδια του, ἰδίως τό ἕνα µέ τό ὁποῖο ἄνοιγε τίς πόρτες. Ἤµουν παρανοσοκόµος, ὅταν ἦρθε γιά πρώτη φορά στό νοσοκοµεῖο τῆς Μονῆς µέ δεµένο τό πόδι. Μοῦ εἶπε ὁ νοσοκόµος νά τό λύσω καί ἐκεῖνος πῆγε νά φέρη κάτι γάζες. Ὅταν τό ἄνοιξα, τί νά δῶ! Πώ, πώ, ἦταν γεµᾶτο σκουλήκια! «Πήγαινε στήν θάλασσα, τοῦ λέω, πλύν’ το, νά φύγουν τά σκουλήκια, καί ἔλα νά κάνουµε ἀλλαγή». Ποῦ εἶχε φθάσει! Τί τιµωρία! Ἐγώ τά ἔχασα. Μοῦ λέει ὁ νοσοκόµος: «Κατάλαβες ἀπό τί εἶναι αὐτό;». «Κατάλαβα, τοῦ λέω, ἐπειδή ἀνοίγει τήν πόρτα µέ τό πόδι!».

– Καί σ’ αὐτήν τήν κατάσταση, Γέροντα, συνέχιζε νά ἀνοίγη τήν πόρτα µέ τό πόδι;

– Ναί, µέ τό πόδι! Καί εἶχε γεράσει καλόγερος!

– Δέν τό κατάλαβε;

– Δέν ξέρω. Μετά πῆγα στήν Μονή Στοµίου στήν Κόνιτσα. Τί θάνατο εἶχε ποιός ξέρει! Καί ἔβλεπες, ἐκεῖ στό Κοινόβιο µερικοί νέοι µοναχοί πήγαιναν καί ἔτρωγαν ἀπό τό περίσσευµα πού ἄφηναν στά πιάτα τους τά γεροντάκια, γιά νά πάρουν εὐλογία! Μάζευαν τά περισσεύµατα τῶν κλασµάτων. Ἤ ἄλλοι ἀσπάζονταν τό πόµολο, γιατί τό ἀκούµπησαν οἱ Πατέρες, καί αὐτός, ὅταν προσκυνοῦσε τίς εἰκόνες, µόλις πού ἀκουµποῦσε τό µουστάκι του στήν εἰκόνα. Καί τό µουστάκι τί θά τραβοῦσε µετά µέ τό οἰνόπνευµα!

– Ὅταν, Γέροντα, κάτι τέτοιο  γίνεται  σέ  ἱερά  πρά­γµατα, δέν εἶναι ἀνευλάβεια;

– Μά ἀπό ’κεῖ ξεκινάει κανείς καί φθάνει πιό πέρα. Ἔφθασε στό σηµεῖο νά µή προσκυνάη, γιατί φοβόταν µήπως ἐκεῖνος πού προσκύνησε πρίν ἀπό αὐτόν τήν εἰκόνα εἶχε καµµιά ἀρρώστια!

– Δηλαδή, γιά νά µή σιχαίνεται κανείς, δέν πρέπει νά δίνη σηµασία;

– Τίς σαβοῦρες πού τρῶνε οἱ ἄνθρωποι δέν τίς βλέπουν! Ἄµα κάνη κανείς τόν σταυρό του, εἴτε φοβία ἔχει εἴτε νοσοφοβία, βοηθάει µετά ὁ Χριστός. Ἐκεῖ στό Καλύβι πόσοι περνᾶνε πού ἔχουν διάφορες ἀρρώστιες! Καί µερικοί ἁπλοί κάνουν τόν σταυρό τους, οἱ καηµένοι, παίρνουν τό κύπελλο πού ἔχω ἐκεῖ καί πίνουν νερό. Οἱ ἄλλοι πού φοβοῦνται δέν τό ἀγγίζουν. Ἦρθε πρίν ἀπό λίγες µέρες κάποιος πού εἶχε πολύ µεγάλη θέση σέ κάποια ὑπηρεσία. Τόσο φοβᾶται ὁ καηµένος τά µικρόβια, πού ἔχει ἀσπρίσει τά χέρια του, γιά νά τά καθαρίζη µέ τό οἰνόπνευµα. Ἀκόµη καί τό αὐτοκίνητό του τό τρίβει µέ οἰνόπνευµα! Τόν λυπήθηκα!

Ξέρεις τί εἶναι νά ἔχη τέτοια θέση καί νά κινῆται ἔτσι; Τοῦ ἔδωσα λουκούµι, καί δέν τό πῆρε, ἐπειδή τό ἔπιασα. Ἀλλά καί στό κουτί νά ἦταν, πάλι δέν θά τό ἔπαιρνε, γιατί θά σκεφτόταν ὅτι καί στό κουτί θά τό ἔβαλε κάποιος ἄλλος µέ τά χέρια του. Παίρνω τό λουκούµι, τό τρίβω στά παπούτσια του καί τό τρώω. Τοῦ ἔκανα κάµποσα τέτοια καί τρόµαξα νά τόν κάνω νά ἐλευθερωθῆ λίγο ἀπό αὐτό. Νά, καί σήµερα ἦρθε ἐδῶ µιά κοπέλα πού εἶχε νοσοφοβία. Καί ὅταν µπῆκε µέσα δέν πῆρε εὐχή, γιατί φοβόταν µήν κολλήση µικρόβια, καί ὅταν ἔφυγε, ἔπειτα ἀπό τόσα πού τῆς εἶπα, γιά νά τήν βοηθήσω, πάλι δέν πῆρε εὐχή. «Δέν σοῦ φιλῶ τό χέρι, µοῦ λέει, γιατί φοβᾶµαι µή κολλήσω µικρόβια»! Τί νά πῆς; Κάνουν ἔτσι µαύρη τήν ζωή τους»2 !

Ἐλπίζω, ἡ φωνή τοῦ ἁγίου Παϊσίου νά ἠχήση ὡς «Φωνή Θεοῦ» στά ὦτα Κληρικῶν καί Λαϊκῶν καί νά ἐνισχύσῃ καί τήν ἀσθενική φωνή τῶν γραφομένων μου!

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

Ὑποσημειώσεις:

1. π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη, Πολυετής ὁ σχεδιασμός τῆς Πανδημίας, “Ἐνοριακή Εὐλογία”, τεῦχος 213, σελ. 204-214, Μάϊος 2020. 2. Γέροντος Παϊσίου Λόγοι (Γ), Πνευματικός Ἀγώνας, σελ. 19-20, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2001.

https://orthodoxostypos.gr