Ετικέτες

14.10.21

Η Εύα και η ανθρωπότητα


H έξωση του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο (Άγιος Μάρκος)




Θέλημα Θεού ήταν να μην είναι μόνος του ο Αδάμ, έστω και αν ζούσε μέσα στον παράδεισο, στην απόλυτη ευτυχία. Έπρεπε να βρεθεί κάποιος βοηθός στην ζωή του, που να είναι ίσος με τον Αδάμ, δηλαδή άνθρωπος, αφού τα ζώα ήταν κατώτερα. Γι’ αυτό πλάθει ο Θεός έναν ακόμη άνθρωπο, την Εύα, δηλαδή την πρώτη γυναίκα.

Η περικοπή αυτή μας διδάσκει ξεκάθαρα δύο πράγματα: ότι ο άνθρωπος δεν είναι ζώο και ότι η γυναίκα δεν είναι κατώτερη από τον άνδρα. Όσο άνθρωπος είναι ο άνδρας, τόσο είναι και η γυναίκα. Έτσι, δημιουργείται η πρώτη οικογένεια και η πρώτη κοινωνία ανθρώπων. Μέσα από αυτό το ζεύγος θα προέλθει όλη η ανθρωπότητα.

Οπότε έχουμε και το τρίτο συμπέρασμα: όλοι οι άνθρωποι προέρχονται από ένα ζεύγος, συνεπώς όλοι είναι ίσοι και αδέλφια μεταξύ τους. Είμαστε όλοι ίσοι, αλλά όχι και όμοιοι, κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Εδώ, βέβαια, γεννάται το εύλογο ερώτημα: εφόσον όλοι οι άνθρωποι προήλθαν από ένα ζευγάρι ανθρώπων, τότε πώς προέκυψαν οι διάφορες φυλές, η λευκή, η μαύρη και η μογγολική-κινέζικη;

Απάντηση δεν έχουμε από την Αγία Γραφή, αλλά μπορούμε να υποθέσουμε ότι μόλις εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι άνθρωποι στα διάφορα μέρη της γης (εκνεολιθισμός), ο Θεός τούς άλλαξε το χρώμα, το ύψος, τα μάτια και τα άλλα βιολογικά στοιχεία.

Για παράδειγμα, βλέπουμε ότι οι μαύροι άνθρωποι έχουν ανώτερο μυϊκό σύστημα από τους λευκούς, με αποτέλεσμα σε κάποια αθλήματα να κερδίζουν πάντα οι μαύροι αθλητές τους λευκούς, όπως στον αγώνα δρόμου των 100 μέτρων. Σε τέτοιες περιπτώσεις φαίνεται πόσο ανόητος ήταν ο δυτικοευρωπαϊκός ρατσισμός, που θεωρούσε την λευκή φυλή ανώτερη από την μαύρη!

Ενδεχομένως, μαζί με τις φυλετικές αυτές διαφοροποιήσεις, που προκάλεσε ο Θεός στους ανθρώπους, να τους άλλαξε και τις γλώσσες που μιλούσαν, διαφορετικά δεν θα υπήρχαν στην γη τόσο πολλές γλώσσες ή γλωσσικές οικογένειες. Αν αυτό δεν έγινε στην αρχή, από την Νεολιθική εποχή, τότε σίγουρα έγινε την εποχή της Βαβέλ, όπου διαχωρίστηκαν οι γλώσσες των Σηθιτών, όπως θα δούμε στο αντίστοιχο κεφάλαιο.

Από το βιβλίο του ιστορικού-αρχαιολόγου Διοδώρου Ράμμου: Ορθοδοξία και Αρχαιολογία, σελ. 23-24

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.