Ετικέτες

1.9.18

Η Βασιλική πρόσκλησις (κήρυγμα)

Αποτέλεσμα εικόνας για Κυριακής ΙΔ' Ματθαίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΙΔ΄ 
Η Βασιλική πρόσκλησις


δελφο µου,

Σέ πολλές παραβολές  Κύριος µιλ γιά τήν Σωτηρία το νθρωπίνου γένους. Σέ µερικές τονίζει τήν νύστακτη µέριµνά Του γιά µς, χωρίς συγχρόνως νά µνηµονεύ τήν δική µας συµµετοχή στή διαδικασία τς Σωτηρίας, διά τς µετανοίας.

Γιά παράδειγµα, στήν παραβολή το Καλο Ποιµένος, τό χαµένο πρόβατο δέν βοηθ νεργς στήν διάσωσή του. ντιθέτως, στήν Παραβολή το σώτου υο, τονίζεται τό πειρο λεος το Θεο, παρά τήν βυσαλέα πτσι το νθρώπου, συνάµα µως κε καταγράφεται καί  µετοχή στό δρο τς σωτηρίας, διά τς ελικρινος µετανοίας το σώτου. Καί δ µως, πουσιάζει να βασικό στοιχεο.

 πενθύµησις τς αωνίου τιµωρίας γιά κείνους πού θά ρνηθον τό δρο τς σωτηρίας. Ατό συµπληρώνεται στήν σηµερινή Βασιλική πρόσκλησι σέ ∆επνο. πενθυµίζουµε, τι πάρχει καί δευτέρα διατύπωσις τς Παραβολς, στό Εαγγέλιο το Λουκ (ιδ' 15-24),  ποία εναι πιό πιεικής, διότι, ξεφωνήθη πρός πλούς νθρώπους στήν παρχία τς Γαλλιλαίας καί στό σπίτι νός Φαρισαίου.

ντιθέτως,  σηµερινή παραβολή, εναι πολύ αστηρή, πειδή λέχθη στόν Ναό το Σολοµντος καί πευθύνετο πρός τούς µετανοήτους ρχιερες καί πρός τούς Πρεσβυτέρους. ς τό ντιληφθοµε καλς.  Κύριος,  καλν ες τό ∆επνον, µς πευθύνει νοικτή πρόσκλησι σέ θεία εωχία, σέ διαρκές Πνευµατικό Τραπέζι, καί πί τς γς µέσα στήν κκλησία, καί ν τ Οραν, µέσα στόν Παράδεισο. Προετοίµασε γιά µς «τ δεδωρηµνα γαθµαρτιν πθεσιν, Πνεµατος γου µθεξιν, υοθεσας λαµπρτητα, βασιλεα ορανν». ∆ηλ. τοµασε γι µς «τ δωρηθντα γαθ, τν παλλαγ π τς µαρτας µας, τν πρσληψι το γου Πνεµατος, τν λαµπρτητα τν τκνων το Θεο κα τν Βασιλεα τν Ορανν» (γιος Κριλλος λεξανδρεας).

Καί µως, πάρχουν προσκεκληµένοι πού δέν συγκινονται, οτε πό τήν γλυκύτητα το Βασιλέως, οτε πό τά θάνατα δρα. ντίθετα µάλιστα, τιµάζουν καί τόν Προσκαλοντα καί τούς πεσταµένους Του. Καί τότε, κολουθε  φοβερή τιµωρία, γιά τούς µή νταποκρινοµένους. Προστίθεται δέ καί  ποποµπή, γιά τούς ναξίως εσελθόντας στό ∆επνο.

Γιά νά κατανοήσουµε τό ζήτηµα τς τιµωρίας ναφέρουµε τι, µία ξένη βασίλισσα προσευχήθη, ζητώντας πό τό Θεό, νά βασιλεύση πενήντα χρόνια στή γ, θυσιάζοντας τόν Παράδεισο. Πράγµατι, βασίλευσε πενήντα τέσσερα τη. µως, ταν πέθνησκε, µετά πό ζωή δόξης καί σωτείας, τρέµοντας κραύγαζε: «λλοµον µου! Τρα µ περιµνει  αἰώνιος Κλασις!!!».

Εναι ποµένως τραγικό νά γνοήσουµε τήν Βασιλική πρόσκλησι.  Κύριος µιλ νθρωποµορφικς λέγοντας τι, «ργσθη»  Βασιλεύς γιά τίς πράξεις τν προσκεκληµένων καί στειλε τά στρατεύµατά Του καί «πλεσε τος φονες» καί «κατκαψε τν πλι» τους. Καί πί πλέον σέ αστηρό φος συνεχίζει, τι δωσε ντολή νά κβάλλουν ξω πό τό βασιλικό τραπέζι κάποιον, πού δέν διέθετε νδυµα γάµου. Κατά συνέπειαν, καί µες κούγοντας ατά τά αστηρότατα λόγια, δέν θά πρέπει νά φησυχάζουµε γιά τό ζήτηµα τς σωτηρίας µας. πως µς πενθυµίζ  ερός Αγουστνος: «π τος δο ληστς το Γολγοθ νας σθηκε. Μ πογοητεεσαι.  λλος µως χθηκε. Μν φησυχζεις».

ποτελε κοινό µυστικό, τι ο διδαχές το Γλυκυτάτου ησο, εναι µεστές λέους καί χάριτος καί γάπης. Καί ατό ρέσει κόµη καί στούς θέους. µως γι’ ατούς, πάρχει κάτι πού φαίνεται νά προεξέχη σάν αχµηρό γκάθι νάµεσα στά πέροχα λόγια το Κυρίου. Καί ατό εναι  λέξις «Κλασις» (Ματθ. κε’ 46). Θά πρέπει λοιπόν νά κατανοήσουµε τι, τό ερό Εαγγέλιο θεοπνεύστως, µετά πό τήν συγχωρητικότητα καί τήν πιείκεια µνηµονεύει τήν τιµωρία καί τήν κόλασι. φ’ σον πάρχει «γκληµα» κολουθε καί  «Τιµωρα». Εναι πολύτως φυσικό γι’ ατόν πού ρνεται τό φς, νά γευθ τό φοβερό σκοτάδι. Καί ποµένως, θά πρέπει νά ννοήσουµε πλήρως τι, «τ ν γνης σωστς χριστιανς, βεβαως θ σο στοιχση. Περισστερο µως θ σο στοιχση τ ν µ γνης σωστς χριστιανς». ∆ιότι, τότε θά καταλήξης στήν κόλασι καί σ’ ατή, λλά καί στήν λλη ζωή.».

Γνωρίζουµε τι, πολλοί θνητοί παρανοον τήν µακροθυµία καί τό λεος το Κυρίου. σχυρίζονται, τι τό σβεστο πρ τς αωνίου κολάσεως ποτελε φεύρηµα τν παπάδων. Κάποιοι µάλιστα, ψευδοφιλοσοφον χωρίς φόβο λέγοντας, τι δ εναι  Παράδεισος καί  Κόλασις. Καί βέβαια ο διεφθαρµένοι πό δ βιώνουν τήν κόλασί τους.  ποιητής σηµειώνει τό τραγικό το πράγµατος: «Ο στγες τν σπιτιν µας ν µς πνγουν/ναθυµισεις κολασµνες νυκτς/ κα τ αµα µολυσµνο/ και τ αµα νεκρλλησε Κριος φ' µς/ κι µες καρφωµνοι σ σχισµς βρχων/ ν θερζουµε θελλες κα νµους/  θρνος γι τ ξηραµνο ραµα ν µς τυλγη/ ς γνει πιτλους, Κριε, τ Θληµ Σου» (Ν. ρφανδης). ς προσθέσουµε δέ, τι ο διεφθαρµένοι «δν φοβονται τν κλασι, πειδ π τρα δη ζον µσα σ’ ατ». Ατό κριβς διακηρύσσει νας διδακτικός ρχαιοελληνικός διάλογος: «-Εναι κακ  ζω δ», επαν κάποτε στόν ∆ιογένη τόν Κυνικό. «-Να, εναι κακ, ...  κακ ζω», συµφώνησε ξυπνα κενος.

Είναι πολύτως κατανοητό τι,  παράδεισος καί  κόλασις δη ξεκινον πό τίς καρδιές µας. Ατό κριβς φανερώνει να περιστατικό µέ δύο ποιητές πού νβηκαν στίς πανέµορφες λπεις.  πρτος, θαυµάζοντας τό πέροχο τοπίο νεφώνησε: «-δ εναι Παρδεισος! Ο κοιλδες µ τ δνδρα εναι  κπος τς δµ. Τ κελρυσµα τν ρυακιν εναι ο µελωδες τν γγλων. Τ κελαϊδσµατα τν ηδονιν, εναι ο µνωδες τν γων». ντιθέτως  λλος ποιητής, στό διο εδυλλιακό τοπίο, ψιθύρισε: «-δ εναι κλασις! Τ γριτατο τοπο εναι  δης.  θρυβος τν δτων µοιζει µ τν θρνο τν κολασμένων!».

Εποµένως, Παράδεισος καί Κόλασις ξεκινον πό τή γ, µά στήν λλη ζωή συνεχίζονται αωνίως. Καί άν φαντασθοµε τι νας κατάδικος χύνει να δάκρυ κάθε 1.000 χρόνια, τότε ταν θά σχηµατισθ να µεγάλο ποτάµι, πού θά κατακλύση λόκληρη τή γ, δέν θά χη περάση οτε µία µέρα τς τελευτήτου Αωνιότητος.

δελφέ µου,

ν πνευµατικ συνειδήσει, θά πρέπει νά φοβούµεθα τήν κόλασι, στω καί άν ατό δέν κούγεται σύγχρονο στήν ποχή µας. Περισσότερο µως, φείλουµε νά πιθυµοµε νά µετέχουµε στό Τραπέζι το Ορανο. Νά προσευχώµεθα: « µς ρως σταρωται κα οκ στιν ν µο πρ φιλϋλον· δωρ δ ζν κα λαλον ν µοσωθν µοι λγον· -∆ερο πρς τν Πατρα. Οχ δοµαι τροφς φθορς, οδ δονας το βου τοτου. ρτον Θεο θλω,  στι σρξ Χριστο». ∆ηλ. «Τ δικ µου κοσµικ φρνηµα σταυρθηκε κα δν πρχει σ µνα φωτι πιθυµας πρς τν λη. Ζωνταν φων µιλ µσα µου κα µ προσκαλε: -λα πρς τν Πατρα. γ δν εχαριστιµαι µ τροφ φθαρτ, οτε µ τς δονς το βου τοτου. λλ πιθυµ ν γευθ τν ρτον το Θεο, πο εναι  Σρκα το Χριστο». ΓΕΝΟΙΤΟ.-

Α.Ι.Α.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.